Na een hectische week met de nodige huis, tuin- en keukendrukte trek ik op vrijdagmorgen de voordeur achter me dicht en loop de straat uit. Op weg naar de Woord en Daadwinkel, waar ik samen met enkele collega-vrijwilligers de ochtend mag doorbrengen. In de wondere wereld die kringloopwinkel heet. Waar kleding en kasten, potten en prullen, speelgoed en schoenen de planken vullen en waar de meest bijzondere snuisterijen wachten op een nieuwe eigenaar. Met liefde ingebracht en gesorteerd voor ons mooie werkproject in Burkina Faso.
In de sorteerruimte liggen de boeken al te wachten. Gretig glijden mijn handen langs de hoge stapels. Beduimelde pockets, stukgelezen Bijbels en gloednieuwe romans. Boeken over de meest uiteenlopende hobby’s, studieboeken vol aantekeningen en peuterboekjes met stuk gesabbelde randen. Ieder boek heeft zijn eigen geschiedenis en spreekt zijn eigen taal, soms ineens een intiem inkijkje gevend in het leven van zijn eigenaar. Heel wat familiefoto’s, lieve briefjes, verveelde aantekeningen en mooie wensen ben ik al tussen de pagina’s van ingebrachte boeken tegen gekomen.
Af en toe raak ik zomaar verdiept in iets wat ik in handen heb en de tijd gaat soms snel voorbij. Tussendoor neem ik een slok van mijn –alweer- koud geworden koffie.
Dan gaat de deur open. Eén van de vrijwilligers komt binnen met een grote doos boeken. “Een oude buurman belde of ik dit hier wilde brengen”, vertelt ze. “Hij woont op de 4e verdieping en is in deze coronatijd erg aan huis gebonden”.
Ik neem de doos van haar over en ga aan de slag. De verschillende boektitels vertellen me iets over het leven van deze oude meneer: een complete serie Windows voor senioren, diverse wandelgidsen voor de mooie Soester omgeving, verschillende romans die duiden op een brede interesse. Ergens onderop ook nog een oude Bijbel.
Dan zie ik ze liggen…Twee dikke boeken over hetzelfde thema. “Eenzaamheid: oorzaak en gevolgen” en “Wat te doen aan eenzaamheid?”. Daaronder een dunner exemplaar met de titel “Als niemand naar je omkijkt, 100 tips voor meer contact”. Terwijl ik ze uit de doos haal, valt er een vierde boekje tussenuit: “Wie denkt er nog aan mij?”
Stil ga ik zitten en voel opeens mijn tranen branden. Om het trieste verhaal dat zich zomaar vanuit de doos met boeken aan me opdringt. Om de pijnlijke werkelijkheid daar op de 4e verdieping die hier zichtbaar wordt. Wat hoop ik dat deze oude man zijn boeken niet alleen in onze winkel brengt omdat zijn buurvrouw hier toevallig werkt. Ik hoop dat hij ergens bekend is met onze stichting Woord en Daad. Of liever nog, met het Woord. Zodat hij in al zijn eenzaamheid toch ergens weet dat er altijd Iemand voor hem is.
En dat hij ook als het straks weer gewoon kan, onze winkel weet te vinden. Dat dit een plek mag zijn waar hij welkom is en de koffie voor hem klaar staat.
En weet dit, lieve oude meneer van de 4e verdieping: vandaag is hier aan u gedacht…
Deze column werd geschreven door een van onze winkelvrijwilligers.
Woord en Daad Winkels
Stichting Woord en Daad Winkels betekent: een nieuwe kans voor spullen door ze te hergebruiken, een plek voor iedereen die zich verbonden wil voelen met de naaste ver weg en een lokale ontmoetingsplek voor jong en oud. Woord en Daad verbindt!
