Maandag 10 januari 2022
Na ongeveer 2,5 jaar ben ik zaterdagavond weer geland op Guatemalteekse bodem. Het voelt vertrouwd om weer door Alex Wenry, de directeur van onze partnerorganisatie AMG Guatemala, opgehaald te worden. Als je eigenlijk “gewoon” weer verder kunt gaan weet je dat het met de samenwerking tussen onze organisaties goed zit! Alex brengt me snel naar het hotel, want het is inmiddels bijna middernacht, dus gauw maar wat rusten.
Verborgen onrust
Zondagochtend kon ik even rustig starten met een ontbijt terwijl ik uitkeek over wat zo’n vredige stad lijkt. Maar ik weet, schijn kan bedriegen. Ik kijk namelijk ook recht tegen de vulkanen aan die vlakbij Guatemala City staan en weet: die kunnen zo’n enorme energie herbergen die er opeens uit kan komen. Dat hebben we op La Palma gezien wekenlang. En vaak genoeg hebben we het effect van vulkanen, as en modderstromen gezien hier in Guatemala. Onder de grond kan het erg onrustig zijn, ook al lijkt het zo vredig allemaal.
De parallel met de stad is zo getrokken. Want tussen de gebouwen van deze stad met bijna 1 miljoen inwoners zijn ook veel straten waar veel onrust is. Vaak onzichtbaar voor het ongetrainde oog. Maar het zit er wel: veel verborgen leed bij kinderen, vrouwen en mannen in gebroken gezinnen. En ik weet, dat leed en die schijnbaar verborgen onrust, komen ook vaak tot uitbarsting in deze stad.
Handvatten bieden aan generaties
Dat is ook de reden dat ik zo dankbaar ben met onze partners in Guatemala die oases van rust creëren voor de kinderen, gezinnen en gemeenschappen, juist ook door de enorme betrokkenheid van zoveel sponsors o.a. uit Nederland en Guatemala. En ik ben dankbaar voor de partners die met ons samenwerken om binnen ons grote project in Guatemala tienduizenden docenten te trainen. Juist om komende generaties de handvatten te bieden, via het onderwijs, om rust op te bouwen in de steden en dorpen waar ze wonen. Zodat het enige geweld wat nog blijft, het “geweld” is van die vulkanen.
Beginnen bij de Bron
Ik heb gisteren Spreuken 2 gelezen. Dat bepaalt nu ook weer mijn gedachten, terwijl ik weer de stad in kijk. Ik weet dat we die rust niet in eigen kracht opbouwen. Dat doen we juist vanuit een eerbiedige vrees van onze God. Dat doen we vanuit een verwachting van Hem en in Hem. Dat doen we vanuit een groeiende kennis van en in Hem. En dat doen we vanuit gehoorzaamheid aan Hem. Dat is ook de basis van ons werk met de partners. Ik mocht ook met Alex en zijn gezin naar de kerk gaan; samen de week beginnen bij de Bron. Vanuit die Bron gaan we de week in en geven we ook invulling aan ons werk en de programma’s.
Zaadjes planten in het onderwijs
Vandaag (maandag) staat de ontmoeting met de Minister van Onderwijs op het programma. We gaan met haar en ons partnernetwerk terugblikken op ons werk met die duizenden docenten uit de publieke scholen. En vooruit kijken naar hoe ons programma in 2022 vorm krijgt. Kerk en staat zijn officieel gescheiden in Guatemala, maar toch mag ons onderwijsprogramma wat gebouwd is op het christelijke fundament een plek krijgen in het systeem. Het is dan ook onze hoop dat er via het waardengedreven programma zaadjes worden geplant, zodat die woorden van Spreuken 2:1-6 ook waarheid gaan worden. Want we geloven dat in die wijsheid, afhankelijkheid en eerbiedige vrees er écht rust en toekomst is; voor Guatemala en ons allen.
Over de auteur
Sander Verduijn is projectleider van onderwijsprojecten in Latijns-Amerika. Deze week is hij in Guatemala om in gesprek te gaan met de Minister van Onderwijs over goed onderwijs. Vanuit zijn expertise brengt hij verschillende (partner)organisaties en instituties samen om het verschil te maken voor veel docenten en kinderen binnen het onderwijssysteem.
