David werd jarenlang gesponsord, nu geeft hij die steun door.
David Vijay Kumar Kanthi (1987) uit India is gelukkig getrouwd en vader van dochter Elsa David. Opgegroeid in een arm gezin, nam hij jarenlang deel aan het sponsorprogramma. Tegenwoordig is hij inspecteur bij de politie én ondersteunt hij zelf drie kinderen om uit de armoede te groeien.
‘Toen ik kind was, werkte mijn vader als boer en mijn moeder was huisvrouw. Ze konden voor mij en mijn oudere broer en zus geen onderwijs van goede kwaliteit betalen. Gelukkig kon ik in 1992 naar school via Word and Deed India.’ David woont 14 jaar lang op de campus van WDI, samen met meer dan 1.000 andere leerlingen die te ver van de school woonden om heen en weer te kunnen reizen. David: ‘De medewerkers van WDI en de oudere studenten waren voor ons als ouders. Ze zorgden dat we goede maaltijden kregen, op tijd naar school gingen en alle activiteiten bijwoonden.’
Omdat het belangrijk is dat de kinderen ook hun eigen ouders blijven zien, konden de ouders op vooraf vastgestelde momenten op bezoek komen. Helaas hadden niet alle ouders het geld om naar de campus te reizen. David: ‘Mijn ouders konden maar eens in de drie of zes maanden op bezoek komen. Het maakte me verdrietig als ik andere kinderen met hun ouders zag. Gelukkig werd ik vaak door andere gezinnen uitgenodigd om met hen te lunchen. Dan kwam er weer een lach op mijn gezicht.’
Op school leert David naast de verplichte vakken ook belangrijke vaardigheden.
‘Ik leerde hoe je omgaat met anderen, wat discipline is en hoe belangrijk goede communicatie is.’
Ook was er ruimte om een instrument te bespelen, veel te sporten of op het zangkoor te gaan. Anderen vertellen over het Woord van God had ook een belangrijke plek in het sponsorprogramma.’
Talent voor basketbal
In zijn tienerjaren ontdekt David dat hij talent heeft voor basketbal. ‘Mijn gymdocent en mijn sportcoach moedigden me aan om hard te trainen. Dat deed ik: iedere dag trainde ik van 16 tot 18 uur op het basketbalveld van onze campus. In 2001, 2002 én 2003 speelden we mee in verschillende toernooien. Hierna werd ik geselecteerd voor het team van de Indiase staat Andhra Pradesh en mocht ik op nationaal niveau spelen. Dat was een geweldige ervaring. In 2003 deed ik met mijn schoolteam mee aan een basketbaltoernooi van de St. Patrick’s High School in Hyderabad. Er waren zo’n 30 teams van verschillende scholen. Door teamwork en door goed ons best te doen, wonnen we. Ik werd ook verkozen tot de beste speler van het toernooi. Dat was een bijzondere dag.’
Naar de universiteit
Naast het sporten zette David zich volop in voor zijn studie. In 2004, op 17-jarige leeftijd, haalt David zijn diploma van de middelbare school. Hij besluit verder te studeren: van 2005 tot 2008 gaat David naar de Osmania University in Hyderabad. Hier volgt hij een bacheloropleiding in Handel.
Inspecteur bij de politie
Na zijn afstuderen kiest David toch een ander carrièrepad. ‘In 2009 besloot ik te solliciteren naar een baan bij de politie. Er waren 1.500 plekken, maar ook meer dan 40.000 sollicitanten. We hebben een sportquotum in India, wat betekent dat mensen die op nationaal niveau hebben gesport voorrang krijgen op een baan bij de overheid.
‘Ik zie het als de leiding van God dat ik de baan kreeg.’
Ik werk nu als inspecteur bij de politie. Samen met mijn collega’s zorg ik ervoor dat het beleid in de dorpen en steden verbetert en misdaad afneemt.’ En, na al die jaren heeft David zijn liefde voor basketbal niet verloren. ‘Ik speel nu in het basketbalteam van de politie.’
‘Wie ik vandaag ben, is alleen mogelijk door gods genade’
Via het sponsorprogramma komt David ook in aanraking met het christelijk geloof. ‘Mijn ouders hebben mij religieus opgevoed, maar ik kende God niet. Dit veranderde toen ik 16 jaar was. Net na mijn examens werd er een driedaagse bidstond gehouden op mijn school. Ik besloot om daarheen te gaan en raakte geïnspireerd door het Woord van God. Ik hoorde over de liefde van God. Mijn ogen werden geopend, het voelde alsof de oogkleppen voor mijn ogen wegvielen. Vanaf dat moment begon ik Gods plan voor mijn leven te ontdekken. Ik durfde het niet meteen te geloven, maar inmiddels kan ik zeggen dat ik Hem liefheb. Hij heeft Zijn leven voor mij gegeven. Wie ik vandaag ben, is alleen mogelijk door Gods genade en door de steun van Word and Deed India. Daar ben ik heel erg dankbaar voor. Tegenwoordig ben ik betrokken bij het jeugdwerk in onze kerk. Elke zaterdag houden we een jongerenbijeenkomst en help ik de jongeren bij hun geloofsvragen en twijfels. Daarnaast leid ik op zondag de samenzang.’
Steun doorgeven
‘De Heere God gebruikte mijn Nederlandse sponsors op zo’n manier dat ik, een jongen uit een arm gezin, inspecteur bij de politie kon worden.’ David wil de zegeningen die hij ontving teruggeven aan de Indiase bevolking. ‘Lange tijd doneerde ik maandelijks geld aan een meisje, Priyanka. Zo kon ze haar middelbare school en daarna haar bachelor Geneeskunde en Chirurgie afronden. Nu werkt ze als dokter. Sinds 2022 sponsor ik samen met een oud-klasgenoot twee jongens en een meisje. De jongens hebben hun vader verloren, en het meisje komt uit een gebroken gezin. Hun moeders, werken heel hard om hen van eten en onderdak te voorzien. Ze zijn erg blij dat ze nu naar school kunnen. Ik hoop dat we met elkaar als oud-leerlingen steeds meer kinderen kunnen ondersteunen!’
Tekst: Erika Levering, communicatiemedewerker.
Einde aan sponsorprogramma in India
50 jaar nadat we voor het eerst steun boden aan een weeshuis in India, is het moment nu daar: we sluiten het sponsorprogramma in India af. De armoede in het land is niet voorbij, maar we zijn dankbaar dat onze partnerorganisaties hun werk zelfstandig kunnen voortzetten, mede doordat voormalig sponsorkinderen zoals David nu kunnen bijdragen aan het onderwijs voor kinderen in armoede. Al in 2020 beëindigden we het sponsorprogramma met COUNT en in 2021 met AMG India. Dit voorjaar nemen ook de laatste gesponsorde tieners en jongeren van Word and Deed India afscheid van hun sponsor. We willen iedereen die in de afgelopen jaren heeft bijgedragen aan het sponsorprogramma in India hartelijk bedanken. Hierdoor konden ruim 30.000 Indiase kinderen naar school!
