/ IMPACT VAN DE CORONACRISIS IN DIT LAND

Colombia is een land wat zwaar getroffen is door de coronacrisis. Het aantal besmettingen nam vanaf maart in heel snel tempo toe en het aantal coronapatiënten was in juli en augustus ontzettend hoog, met op het hoogtepunt meer dan 13.000 nieuwe patiënten op 1 dag. Om dit een halt toe te roepen riep de regering op tot een heel strenge lockdown. Dit had echter ook heel ernstige gevolgen: al na een paar dagen hadden mensen moeite voedsel op tafel te krijgen. Colombianen in nood hingen rode vlaggen uit ramen en deuren – de rode vlag werd een nationaal symbool voor honger.

In een halfjaar werd Colombia tien jaar teruggeworpen in de tijd. Armoedecijfers zijn nu gelijk aan die van 2010, en er zal een decennium nodig zijn om op het oude niveau terug te komen. Missy Christie, directeur van onze partnerorganisatie Conviventia vertelt: ‘Bogota, onze hoofdstad, is een van de steden waar de crisis het hardst heeft toegeslagen. Veel inwoners, meest jongeren en vrouwen, zijn werkloos geraakt. In juli was het werkloosheidspercentage 25,1 procent, wat staat voor het verlies van 1,2 miljoen banen.’

Thuisonderwijs en voedselpakketten

De strenge lockdown is voorbij, maar er gelden nog steeds veel maatregelen om de besmettingen in te perken. De sociale interactie is nihil en kinderen krijgen nog steeds thuisonderwijs. Dat dit ook nodig is blijkt wel uit de laatste cijfers, eind november werden er per dag rond de 10.000 nieuwe besmettingen. Het thuisonderwijs wordt gegeven via de telefoon, WhatsApp, Zoom en Google Classroom. Om ervoor te zorgen dat geen enkel kind achterblijft, kregen een aantal leerlingen die dit nog niet hadden (tijdelijk) een computer of tablet.

De afgelopen maanden werden er voedselpakketten uitgedeeld aan families die door de pandemie moeite hebben om in hun basisbehoeften te voorzien. Deze ondersteuning is cruciaal om de leerlingen betrokken te houden bij het onderwijs, want de kans is anders groot dat kinderen de school verlaten om te gaan werken. En tijdens de strenge lockdown was soms werken zelfs onmogelijk. Missy Christie deelde: ‘We maken ons vooral zorgen om de jeugd: die heeft beperkt toegang tot virtueel onderwijs, te weinig te eten en leeft steeds meer in armoede. Het is een kwestie van tijd voordat velen van hen, in een poging aan de armoede te ontsnappen, terecht zullen komen in gewelddadige gangs.’