Projectupdate Hope for Justice | december 2020

Net als in Nederland, verliep ook in Ethiopië het jaar anders dan verwacht. Na de corona-uitbraak in maart 2020 nam de regering direct maatregelen om verspreiding te voorkomen. Scholen werden gesloten, het dragen van mondkapjes verplicht en er werd een grote campagne opgezet om alle Ethiopiërs te informeren over COVID-19, de symptomen en het belang van goede hygiëne. Ondanks die maatregelen, loopt het aantal besmettingen op. In Ethiopië gelden strenge maatregelen, maar de gevolgen van een volledige lockdown zullen groter zijn dan de impact van het virus.

De straatkinderen en hun families die betrokken zijn bij het project van onze partnerorganisatie Hope for Justice merken de impact van het virus ook goed. Het opvangcentrum is open gebleven en het onderwijs en de begeleiding gingen door. Toch werd er ook een groot beroep gedaan op de flexibiliteit en het aanpassingsvermogen van de medewerkers. In deze rapportage blikken we terug op de afgelopen maanden. Welke impact had het coronavirus op de straatkinderen, die vaak geen veilige thuissituatie hebben? Hoe zorgden we dat zij gezien bleven? We delen een aantal mooie cijfers, maar we moeten niet vergeten dat daarachter verhalen van individuen schuil gaan. Ontmoet Sitota (12) en Amane (40), die allebei opgroeiden in armoede, maar nu door onderwijs en training weer een hoopvolle toekomst zien.

Doelen 2020

18.000

lokale leiders zijn via bijeenkomsten bewust geworden van het gevaar van kinderuitbuiting en de gevaren van de straat

700

kinderen bouwen via christelijk onderwijs en de nodige zorg weer een hoopvolle toekomst op

610

ouders van gereïntegreerde kinderen ontvangen een lening om binnen 3 jaar een eigen bedrijfje op te bouwen

2520

ouders worden economisch en sociaal ondersteund via trainingen

IN GESPREK MET STRAATKINDEREN

De gevaren van de straat

Bijna 40% van de bevolking in Ethiopië leeft onder de armoedegrens. Jonge kinderen laten alles achter zich om te vertrekken naar een stad waar ze alleen maar van gehoord hebben. De kinderen hopen in de stad geld te kunnen verdienen om hun familie te steunen, maar de realiteit van een leven op straat is zwaar. Mensenhandelaren spelen hierop in en doen beloftes die ze niet waarmaken.

Veilige plek in het opvangcentrum
Medewerkers van Hope for Justice spraken tussen januari en juni 263 straatkinderen aan op bekende hangplekken. De medewerkers informeerden de kinderen over de beschikbare hulp en bouwden een vertrouwensband op. 32 kinderen gingen in op de uitnodiging om deel te nemen aan het project van Hope for Justice. In totaal vangt de organisatie jaarlijks zo’n 100 kinderen op in het opvangcentrum. De kinderen krijgen iedere avond een warme maaltijd en overnachten op slaapzalen. Daar blijft het echter niet bij, want overdag worden diverse activiteiten aangeboden op het gebied van onderwijs en persoonlijke ontwikkeling. Dit heeft als doel om de kinderen makkelijker te laten instromen in het reguliere onderwijs of te begeleiden naar een baan.

Terug naar familie
Tussen januari en juni 2020 konden 21 jongens terugkeren naar hun familie. De komende twee jaar worden deze families begeleid, zodat de reïntegratie goed zal verlopen. 9 jongens gingen door met hun studie en 18 ouders/verzorgers volgden een training. Met deze kennis kunnen ze een zelfstandige toekomst opbouwen waarin ze goed kunnen zorgen voor de kinderen.

EIGEN BEDRIJFJE, BEWUSTWORDING EN UITDAGINGEN

Ouders steunen elkaar tijdens bijeenkomsten

Ouders in Ethiopië willen hun kinderen wel een veilige en stabiele thuisbasis bieden, maar staan vaak voor financiële uitdagingen. Onze partnerorganisatie biedt daarom trainingen aan ouders. Tijdens zo’n training leren ouders een eigen bedrijfje opzetten en runnen. Op die manier worden ouders geholpen om voldoende inkomsten te genereren zodat ze hun gezin kunnen onderhouden en kinderen niet de straat op gaan.

Van de 3000 getrainde ouders spaart 32% inmiddels regelmatig geld, waardoor ze minder kwetsbaar zijn voor tegenslagen. Nu, tijdens de coronapandemie komt dit gespaarde geld bijvoorbeeld goed van pas!

Leren van elkaar
Tijdens de coronapandemie konden er geen nieuwe groepen worden opgestart door Hope for Justice. Dit betekende echter niet dat de ouders niet meer samen kwamen! ‘Een groepje ouders kwam zelf bij elkaar en deelde ervaringen van vrouwen die al lid zijn van de Self Help Groups. Deze vrouwen zijn vervolgens zelf begonnen met sparen.’

Bewustwording in de gemeenschap

Een belangrijk onderdeel van het project is bewustwording creëren in de gemeenschap over het gevaar van de straat. Dit doen we door samen te werken met de overheid, maar ook de betrokken kinderen en families zelf spelen hierin een belangrijke rol. Zo verteld een medewerker van Hope for Justice: ‘Kinderen die werden gered van de straat en reïntegreerden met hun ouders, informeren hun leeftijdsgenoten over de risico’s van het leven op straat. Door hun verhaal te delen, spelen ze een belangrijke rol bij het terugdringen van de migratie van kinderen naar de straten in de groet stad.’

Door het beleid positief te beïnvloeden en de belangen van kinderen goed op de kaart te zetten, streeft Hope for Justice naar een samenleving waarin kinderrechten goed worden nageleefd. Op deze manieren werken we aan stevige, voor zichzelf zorgende gemeenschappen en een gezond netwerk om kwetsbare kinderen heen.

Training voor docenten

Docenten in Ethiopië leren tijdens hun opleiding weinig over de rechten van een kind en de verantwoordelijkheid van ouders. Begin dit jaar volgden zij daarom een training waarin ze leerden om alert te zijn op de situatie van elk kind. Komt een kind elke dag naar school? Is er een gevaar dat het kind binnenkort zal verhuizen naar de stad, op zoek naar een betere toekomst? Door hierop te letten en tijdig in te grijpen, voorkomen we dat kinderen het onderwijs verlaten.

Gebrek aan vervoersmiddelen

Medewerkers gaan regelmatig de straat op om in gesprek te gaan met de kinderen die daar leven. Toch lukt dat niet zo vaak als ze zouden willen, omdat ze te weinig vervoersmiddelen hebben. Ook door politieke instabiliteit en de coronapandemie is het vaak lastig om de kinderen te bereiken.

HET VERHAAL VAN…

‘Op straat overleefde ik door overgebleven voedsel uit het hotel te eten’

Sitota (12) groeit op in het zuiden van Ethiopië, bij zijn moeder, broer en twee zussen. Al op jonge leeftijd helpt Sitota zijn moeder. ‘Ik haalde water van ver, lette op de koeien in het veld, verzorgde de schapen, hakte hout en maaide het gras.’ Er was weinig geld, daarom besloot Sitota de straat op te gaan om werk te zoeken. ‘Op straat overleefde ik door overgebleven voedsel uit het hotel te eten. Om wat geld te verdienen, hielp ik mensen op het busstation met het dragen van bijvoorbeeld voedsel en tassen.’ Maar het leven op straat is zwaar, en Sitota wordt regelmatig het slachtoffer van fysiek en verbaal geweld. Er is bovendien te weinig eten en ziekte ligt op de loer.

‘Van een hulpverlener hoorde ik over Hope for Justice en ik besloot om mee te gaan naar het opvangcentrum. Sindsdien krijg ik christelijk onderwijs en de zorg die ik nodig heb om mijn trauma te verwerken. Ik ben vastberaden om naar school te blijven gaan, zodat ik het leven van mijzelf en mijn familie kan verbeteren. Ik wil leraar worden!’

‘Ik heb mijn kinderen terug gestuurd naar school’

Amane (40) heeft vijf kinderen: 2 zonen en 3 meisjes. ‘In mijn jeugd ging ik niet naar school. In het dorp waar ik woonde was geen school en mijn ouders lieten mij niet naar een andere school gaan. Onderwijs was iets voor jongens; meisjes trouwden al op vroege leeftijd en gingen dan voor het gezin zorgen.’ Ook Amane trouwde op 17-jarige leeftijd met een arme boer. Samen kregen ze vijf kinderen.

‘Tot de coronapandemie uitbrak, gingen ze allemaal naar school. Toen de scholen sloten, wilden mijn kinderen op straat geld gaan verdienen, maar daar was ik het niet mee eens. Tijdens de training van Hope for Justice heb ik namelijk geleerd over kinderrechten en goed ouderschap. Ik wil dat ze naar school gaan, zodat ze een goede toekomst kunnen opbouwen. Een toekomst zonder de armoede die ik heb gekend. Ik heb mijn kinderen daarom terug gestuurd naar school.’

© Woord en Daad | Privacy statementDisclaimer

Bedankt voor uw interesse in een gratis nummer van Daadkracht!

U krijgt binnenkort een nummer van Daadkracht in de brievenbus!

  • Bekijk hier onze privacyverklaring