Arouna Chabi Mama zou zichzelf geen rijstboer noemen. ‘Ik verbouwde rijst, omdat ik het als een erfenis van mijn ouders zie. Het had geen echte economische waarde, ondanks dat we een deel van de oogst verkochten,’ vertelt de 67-jarige boer. Arouna praat in de verleden tijd, want sinds 2020 ziet hij economische kansen voor rijst.
Aan de rand van het rijstveld even buiten Sori, in de gemeente Gogounou in Noord-Benin gaan we met Arouna in gesprek. De rijst staat in keurige rijen op het land. Wat is er verandert? Waarom is rijst meer dan een erfenis? ‘in 2019 volgde ik samen met enkele andere boeren uit het dorp een training van DEDRAS, maar ik heb die kennis toen niet gebruikt.’
Fair Rice Benin
Woord en Daad werkt samen met lokale partnerorganisaties DEDRAS en ETD aan het versterken van de rijstsector in Benin. De mensen in Benin eten vrijwel dagelijks rijst. Toch is het voor lokale boeren lastig om een goed inkomen te verdienen met rijstteelt. Arouna is niet de enige boer die rijst verbouwt voor eigen consumptie, maar er weinig inkomsten uit heeft.
Dat komt doordat importrijst goedkoper is en een betere kwaliteit heeft. De Beninse rijstboeren lukt het niet om daar tegen te concurreren. Met het project Fair Rice Benin ondersteunen we de boeren om die concurrentie wel aan te kunnen. Met training over bijvoorbeeld andere zaaimethoden kunnen de boeren een grotere oogst binnenhalen met minder kosten. Ook leren de boeren welk rijstzaad een goede kwaliteit oplevert.
Kwaliteit uit Benin
We werken samen met coöperaties die de rijst tegen een eerlijke prijs van de boeren kopen. Onder consumenten in Benin heeft de Beninse rijst een slechter imago dan de importrijst. Daarom werken we aan een merknaam voor de rijst van goede kwaliteit en van Beninse bodem. Zo versterken we de rijstsector in Benin en kunnen boeren als Arouna de concurrentie met de importrijst aan.
Kennis vraagt inspanning
Arouna volgde een training waar hij leerde hoe hij zijn oogst kan optimaliseren. Toch besloot hij die kennis in 2019 niet in te zetten. Het toepassen van de kennis vraagt een extra inspanning van de boeren. Bijvoorbeeld het zaaien in rijen in plaats van het rijstzaad vrij op de akker te strooien is arbeidsintensiever.
‘Het viel me op dat de boeren die de training wel gebruikten een goede opbrengst hadden. Daarom heb ik besloten om in 2020 hun voorbeeld te volgen en de kennis te gebruiken.’ Aan het begin van het seizoen volgt Arouna een opfriscursus, waarna hij aan de slag gaat. Hij gebruikt ander zaad, zaait de rijst in rijen, wied regelmatig onkruid en bemest de planten.
Extra inspanning betaalt uit
De extra inspanning betaalt zich uit. Arouna oogst zo’n 3,7 ton rijst van zijn akker. Een jaar eerder oogstte hij 1,2 ton van dezelfde hectare grond. Een deel van de oogst levert hij aan de coöperatie, waarmee hij 311.400 XOF (474 euro) verdient. ‘De rest van de oogst bewaar ik voor eigen consumptie en, als de prijzen gestegen zijn, om te verkopen aan vrouwen in het dorp die rijst verwerken. Als het lukt wil ik volgend jaar op meer hectare rijst verbouwen, zodat ik meer rijst oogst en meer geld verdien.’
