Jaren geleden startte vader Tom met bijenhouden. Via Tunado, partnerorganisatie van Woord en Daad, kreeg hij begeleiding om een winstgevend bedrijf te starten. Vanuit zijn inkomen uit honing breide Tom zijn bedrijf langzaam verder uit. Eerst plantte hij fruitbomen. Inmiddels heeft hij kippen, konijnen en kweekt hij vis. Daarnaast verkoopt hij bijenkasten en geeft hij trainingen.
Geen standaard boer
Als kind wilde Konga al boer worden, maar ‘wel met een goede opleiding’. Ze studeerde in 2023 af als veehouder. ‘Het liefst zou ik doorstuderen voor veearts, maar dan moet je geluk hebben om ingeloot te worden. Wie weet lukt dat volgend jaar.’ Voorlopig heeft Konga de leiding over één van de laatste uitbreidingen van het bedrijf: kweken van larven van de zwartesoldatenvlieg. Dat levert compost en veevoer op.
‘Ik ben dan wel geen standaard boer geworden, maar wel een heel trotse!’ In 2023 volgden Konga en Tom een workshop in 2023. Daarna startten ze op kleine schaal met het kweken van de larven. ‘Het mooie is dat je klein kunt beginnen. De materialen, zoals netten, stokken waarop de vliegen hun eitjes leggen en kweekbakken zijn niet duur. Ook heb je weinig ruimte nodig.’
Inkomen en hoop
Het kweken van de larven is een duurzame techniek om compost en veevoer te produceren. Tegelijk draagt het bij aan een schonere leefomgeving. Sinds begin 2025 heeft TAF op deze manier zo’n 800 kilo organisch afval gerecycled. Woord en Daad begeleidt samen met partnerorganisatie Gloford jongeren om een baan te vinden in de recyclingsector. Dat doen we onder andere door ondernemers zoals Konga en Tom te coachen zodat er banen ontstaan. Met hun bedrijf zetten ze organisch afval om in compost en veevoer.
‘Het kweken van larven levert een inkomen op voor ons gezin en voor de jongeren die we hier trainen,’ vervolgt Konga. Veel jongeren uit omliggende dorpen trekken naar deze stad in de hoop werk te vinden. Al snel ontdekken ze dat er ook in de stad weinig banen zijn. Ze sluiten zich aan bij de grote groep werkloze jongeren die op centrale plekken in de stad wacht op een kans om een inkomen te verdienen. Dromen vervagen en ambities worden verwrongen tot ‘zeg maar welke baan je hebt, dan is dat mijn ambitie’.
Sociale ondernemer
In totaal heeft TAF zes vaste medewerkers. Drie van hen helpen mee met het kweken van de larven. ‘Ik vind het heel leuk en nuttig om deze jongeren te trainen en ze alle vaardigheden te leren. Voor deze jongeren is het een mooie kans om een vak te leren, hun eigen geld te verdienen om later zelf een bedrijf te kunnen starten.’
Eén van de werknemers is Omara. ‘Hij woont hier in de buurt,’ vertelt Konga. ‘Zijn vader is vaak dronken. Zijn moeder werkt heel hard om voor haar gezin te zorgen, maar het is nooit genoeg.’ Toen zijn moeder het schoolgeld niet meer kon betalen, werd de tiener Omara van school gestuurd. ‘Dat is natuurlijk niet goed voor zijn zelfbeeld en ook niet voor de mogelijkheden om zelf een inkomen te verdienen.’
Kansen voor jongeren
Konga en Tom gaven hem een kans om bij TAF te werken en een training te volgen. ‘Dat wilde hij graag. Nu komt hij elke dag hier en werkt hard mee in het bedrijf.’ Omara verdient zo’n 40 euro per maand. Dat is vergelijkbaar met een salaris van een helpen in de bouw of een lasser. Daarnaast krijgt hij larven mee naar huis als veevoer en compost voor de groentetuin van zijn moeder.
Dankzij zijn baan en de training neemt het zelfvertrouwen van Omara weer toe. ‘Ik vind het prachtig om te zien dat hij al meer zelfvertrouwen heeft gekregen, omdat hij nu echt iets geleerd heeft en zelf kan.’ Ook heeft hij weer een droom. Hij wil graag een motorrijbewijs halen, zodat hij met een motor afval kan inzamelen voor het bedrijf. ‘Daar moet hij nog wel even mee wachten omdat dat pas mag vanaf je 18e jaar.’
‘Het is mijn grote wens dat we hier, bij ons eigen bedrijf, binnen een aantal jaar een eigen vaktraining op kunnen zetten,’ besluit Konga. ‘Ik houd van het werken met jonge mensen. Dat geeft me zoveel energie! Als we kinderen zoals Omara weer hoop kunnen geven, ben ik blij. Ik wil weer geluk terugbrengen in de gemeenschap!’
