We zijn op pad met Umaru Fofanah. Hij woont in de hoofdstad Freetown en werkt sinds 2016 als coördinator van het sponsorprogramma bij onze partnerorganisatie CTF. In Freetown passeren we talloze straatverkopers en kleurrijke kékés (een soort tuktuks). Het is erg druk op straat. Maar hoe verder we Freetown uitrijden, hoe rustiger de wegen worden. De omgeving is groen. We zien hoge palmbomen en uitgestrekte rijstvelden. Na ruim drie uur rijden komen we aan in Kambia.
Korte stop bij de printshop
Vlak voordat we de verharde weg verlaten, zet Umaru de auto stil voor een gebouw. Als we goed kijken, zien we dat er in het gebouw is een printshop is gevestigd. Tijd om de brief voor Yussifu te printen! We worden vriendelijk begroet door de winkeleigenaar. Hij kent Umaru goed, want die komt hier vaker. Iedere week worden in deze winkel ongeveer 15 brieven van sponsors geprint. ‘Sinds jullie de brieven hier printen, verdien ik meer geld’, vertelt de eigenaar blij. Binnen pakt Umaru zijn laptop erbij en logt in op het systeem van Woord en Daad. Hij selecteert de brief van sponsor Willy, klikt op printen en ja hoor – daar komt de brief uit de printer gerold! Nadat Umaru heeft betaald, stappen we weer in de auto.
Yussifu ontvangt de brief
Twintig minuten later komen we aan op de school van Yussifu. We worden verwelkomd door schoolhoofd Conteh en overhandigen hem de brief. De brief wordt altijd apart aan het kind gegeven, zonder dat de klasgenoten erbij zijn. Het schoolhoofd loopt daarom naar de klas van Yussifu en vraagt hem even mee te komen naar zijn kantoor. Hier overhandigt hij de brief. Er verschijnt een glimlach op het gezicht van Yussifu. Hoewel Yussifu Engels krijgt op school, begrijpt hij niet alles. Daarom vertaalt het schoolhoofd de brief voor hem. ‘Wat is je favoriete vak? En speel je nog voetbal?’, vraagt zijn sponsor. Blij keert Yussifu terug naar zijn klas.
Huppelend naar huis
Aan het einde van de ochtend mogen we even met Yussifu mee naar zijn huis. Dat is dichtbij, slechts een paar minuten lopen. Yussifu’s moeder zit al voor het huis te wachten. Het laatste stuk begint Yussifu te huppelen, zo blij is hij om de brief thuis te laten zien. Nu is het Yussifu die zijn moeder uitlegt wat er in de brief staat. Samen kijken ze nog eens goed naar de foto. Wat bijzonder om zijn sponsor Willy met twee van haar kinderen te zien!
‘Ja, ik speel nog steeds voetbal!’
Terug op school wordt Yussifu weer door het schoolhoofd geroepen. Ze schrijven direct samen een brief terug, zodat Willy niet lang op een reactie hoeft te wachten: ‘Mijn favoriete vak is Engels. En ja, ik speel nog steeds voetbal!’
