In die jaren was het HBI een samenwerkingspartner van Woord en Daad. Afgelopen maand droeg hij zijn correspondentie en persoonlijke verslagen over deze periode over aan Woord en Daad. Een kort vraaggesprek.

Wat heeft een docent Hebreeuws en Oude Testament te maken met het werk van Woord en Daad?

“Woord en Daad steunde in die tijd andere projecten die opgezet waren door de oprichter van de Hindustan Bible Institute, zoals een kindertehuis, een ziekenhuis en een landbouwproject. Het versterken van het academisch niveau van de bijbelschool was een klein onderdeel van de samenwerkingsovereenkomst.

Wat heeft het meeste indruk op u gemaakt?

“Wat me heel erg trof was het grote verschil tussen rijkdom en armoede. Enerzijds de welvaart van het moderne India en anderzijds de zichtbare armoede op straat. Ik gaf op een gegeven moment het vak Armoede en Rijkdom in het Oude Testament. Voor mij vormde de tekst uit Spreuken 30 vers 8 een centrale boodschap: “Armoede of rijkdom, geef mij niet.” Dat is heel waar. Het gaat erom dat iedereen genoeg heeft en daarmee tevreden is.”

Wat heeft India u geleerd?

“Twee dingen springen er voor mij uit. Indiërs hebben een grote gemeenschapszin. Een van onze studenten uit een arme streek moest opgenomen worden in het ziekenhuis. Onmiddellijk gingen de andere studenten daar voor hem zorgen en er werd gecollecteerd. Mijn studenten vonden dat wij in Nederland onbarmhartig waren omdat we niet zelf voor onze ouders zorgden, maar hen onderbrachten in verzorgingshuizen. Het tweede is de openheid over geloof. Je kunt altijd met iedereen over geloof spreken, ook al heb je een andere religie. Dat heb ik als erg verbindend ervaren. Geloof is onderdeel van het dagelijkse leven.”

Hoe ging het lesgeven?

“In India was lesgeven toen heel erg eenrichtingsverkeer. Als de docent binnenkomt gaan de studenten staan. Ze krijgen dan toestemming om te gaan zitten en dan begint de docent te praten. Tot aan het eind van de les. Ik heb de studenten met elkaar laten discussiëren. En probeerde daarbij de praktijk van het Oude Testament ook relevant te maken, zoals: ‘Wat betekenen de zorg aan wees, weduwe en vreemdeling of het verbod op rente nu?’ Daarover ontstonden verhitte discussies.”

Is uw werk vruchtbaar geweest?

“Dat is natuurlijk lastig te zeggen, maar ik denk het wel. Ik heb enorm veel gesprekken gevoerd met studenten. Daarmee investeer je in ze. De kerk bestaat niet uit instituties of gebouwen, maar de mensen zijn de kerk. Ik ben dankbaar dat ik dit heb meegemaakt; het heeft me echt gevormd.

Over de auteur

Marcel Catsburg is communicatiestrateeg bij Woord en Daad