De stem van Saskia Houttuin op de radio wekt altijd mijn aandacht. Ze weet op aangename wijze verslag te doen vanuit en over Afrika – juist over onderwerpen die snel naar de achtergrond verdwijnen. Zo ook afgelopen dinsdagmorgen vroeg, 3 juni. Op de drukke A15, waar ik me aansluit bij de stoet langzaam rijdend verkeer, ga ik helemaal aan als Saskia verslag doet over het net verschenen rapport van de Norwegian Refugee Council (NRC), die jaarlijks de lijst van meest verwaarloosde ontheemdingscrises publiceert.
Die lijst is gebaseerd op drie criteria: gebrek aan humanitaire financiering, gebrek aan media-aandacht en gebrek aan effectieve politieke betrokkenheid om het conflict te beëindigen en de omstandigheden voor ontheemden te verbeteren. In 2025 scoort het West-Afrikaanse land Kameroen het hoogst op deze lijst. Saskia vertelt hoe Kameroen verwikkeld is in een langdurige burgeroorlog en meer dan een miljoen ontheemden telt.
Eenmaal op kantoor open ik mijn laptop en lees ik het rapport, dat meer inzichten geeft. Het voor mij heel bekende Ethiopië staat als nummer twee op de lijst, de hoogste plaats ooit voor dit land. Mozambique staat voor het eerst op de derde plaats. Burkina Faso, dat de afgelopen twee jaar bovenaan stond, is naar de vierde plek gezakt. Wie de ranglijst met die van vorig jaar vergelijkt, ziet geen significante verbeteringen, maar krijgt wel een harde realiteit onder ogen: bijna alle langdurige ontheemdingscrises worden nu verwaarloosd.
Eén zin uit het rapport blijft bij me haken: „Ontheemding is geen crisis ver weg, maar een gezamenlijke verantwoordelijkheid.” Mijn andere werk roept weer, maar ik besluit een RD-column aan dit onderwerp te wijden…
Enkele uren later barst het los in Den Haag en dus op alle nieuwskanalen. Wilders stapt uit de coalitie en ’s middags is het een feit: het kabinet is gevallen. Coalitiepartijen verwijten Wilders de samenwerking nodeloos te verbreken. Critici herinneren aan 2012: opnieuw stapt Wilders op zodra regeren lastig wordt. Juist nu is stabiliteit hard nodig. Bovendien is het een slecht moment. De NAVO-top staat voor de deur, met een belangrijk agendapunt: de veiligheid van Europese landen.
Gedurende de dag komt er steeds meer nieuws naar buiten. De fractievoorzitters van de coalitiepartijen reageren teleurgesteld, verbijsterd en boos. Ondertussen zoek ik, tevergeefs, het nieuwsitem van Saskia op de radio voor een link in deze column. Onvindbaar op het web. Dreigt het waardevolle rapport over vergeten crises zélf vergeten te worden? Het Haagse nieuws verdringt opnieuw de grote gebeurtenissen elders in de wereld.
De dag erna dringt het pijnlijk door: wie alleen met zichzelf bezig is, ziet niet wat er buiten onze grenzen gebeurt. Nieuwe verkiezingen dienen zich aan. Veiligheid zal, zo is te verwachten, een centraal thema worden in de campagnes. Juist dan moeten politici niet vervallen in holle kreten of simpele oplossingen, maar met een visie komen die getuigt van diepgang, verantwoordelijkheid en moreel leiderschap.
Nederland heeft een traditie van internationale betrokkenheid: in samenwerking, ontwikkelingssamenwerking en diplomatie. Politici van links tot rechts namen hun verantwoordelijkheid – niet alleen voor Nederland maar ook wereldwijd. En terecht. Wie elders in vrede en stabiliteit investeert, versterkt ook de eigen veiligheid en toekomst. Juist christelijke partijen, geworteld in verbondenheid en gerechtigheid, hebben hierin een bijzondere roeping. Nu meer dan ooit. De roep van mensen buiten onze grenzen om solidariteit en vrede klinkt indringend. Die roep vraagt om moed én strategisch inzicht.
En laat het duidelijk zijn: dit is niet slechts een kwestie van solidariteit of christelijke barmhartigheid. Waar conflicten worden voorkomen of verzoening plaatsvindt, waar mensenrechten worden beschermd en samenlevingen kunnen bouwen aan relatieve voorspoed en stabiliteit, daar komt dat óók onze eigen, binnenlandse veiligheid en voorspoed ten goede.
Beste Chris, Henri, Mirjam en al die andere politici, Wanneer de debatten zijn verstomd en u thuis uitblaast, neem dan in alle rust de tijd om dit rapport te lezen. Laat het nieuws over Kameroen, Burkina Faso of Ethiopië dat Saskia of een van haar collega’s delen tot u doordringen. Wijsheid gewenst bij de voorbereidingen voor een nieuwe campagne! Ik hoop dat het voor kiezers glashelder is: een stem op een van de drie christelijke partijen is een veilige stem als het gaat om naastenliefde en solidariteit.
Deze column verscheen in het RD op 10 juni 2025.