beeld: ZOA
Vier dagen moest Mariétou Ouermy (36) met haar man en vier kinderen lopen om een veilige plek te vinden. Uitgeput, hongerig en bang over de toekomst kwamen ze aan in Ouahigouya aan. “Het was een zware tocht”, zegt ze, zonder in detail te treden over de jihadistische aanval enige jaren geleden op haar dorp Ingaré. Hoewel ze wat familie in Ouahigouya heeft, was ze vooral bezorgd dat de gemeenschap hen niet zou accepteren.
Tent en tuin
“We zijn destijds opgevangen door familie en hebben een tent gekregen van de VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR”, graaft ze in haar herinnering. “Mijn man deed zijn best om voor het gezin te zorgen, maar kon nauwelijks het hoognodige betalen. Om hem te helpen, werkte ik de hele dag op de tuinderijen, waar ik plantbedden groef.”
Om haar gezin te onderhouden begon Ouermy in 2022 met het houden van geiten en schapen, dankzij steun uit een project van onze lokale partnerorganisatie Credo. Ze kreeg een stoomcursus marketing en management om een kleine onderneming te beginnen. Ze kon enkele schapen kopen en zelfs een fiets voor een van haar kinderen. Zo groeide er weer hoop voor haar gezin.
Verbetering
Ouermy heeft een extra mond te voeden, nu ze afgelopen maand is bevallen van een zoontje. Bij de pakken neerzitten doet ze niet. ”Ik heb nu een paar schapen en lammeren. Ik heb er alle vertrouwen in dat die activiteiten zich nog verder uitbreiden. Dat levert echt verbetering op voor ons gezin.”
Hoewel haar gezin weer enige stabiliteit heeft gevonden, wil Ouermy het liefst weer terug naar haar geboortedorp. Dan moet de dreiging van aanvallen en onveiligheid zijn verdwenen. “Wanneer het zover is, weet ik niet. Maar ik blijf vastberaden uitkijken naar een betere toekomst. De hulp die ik kreeg, maakt echt verschil!”
