Auteur: Ernst Sonneveld, project expert Duurzaam Water
Iedereen die deze titel leest en denkt dat er nu een technisch verhaal gaat komen, heeft het mis. Dit keer geen verhalen over GIS, water meetinstrumenten of, slimme trucs in Excel, niets van dit alles. Eerder deze week begon ik een verhaal te schrijven over Wereld Water Dag, dat is volgende week maandag. Dit jaar heeft WWD als thema “De waarde van water”. Ik dacht dat ik al een goed verhaal had klaarliggen, maar ik kreeg het maar niet op papier. Toen mijn vrouw gisteren vroeg wat ik die dag had gedaan, vertelde ik haar over een aantal (online) vergaderingen die ik had gehad. Een overleg over een tool die waterexperts in Ethiopië moet gaan helpen bij het implementeren van verschillende constructies om erosie tegen te gaan, en meer water beschikbaar te maken, een overleg over bezoeken aan verschillende irrigerende boeren, enz. Ze vond dat ik wat geërgerd over kwam toen ik het verloop van de overleggen omschreef. En dat klopte.
Prestatie of relatie?
Regelmatig merk ik dat ik (laat ik voor mezelf spreken) heel erg bezig ben met hard te werken om een goed eindproduct af te leveren. Producten, diensten, enz. die echt bruikbaar zijn in onze projectlanden en aansluiten op de lokale context. Maar om die aansluiting te vinden is input wel nodig. En die input is soms lastig te verzamelen. Erg lastig. Waarom? Wij Nederlanders zijn sterk gericht op het leveren van wat er gevraagd wordt. We zijn zakelijk. Draaien niet om de hete brei heen, maar willen snel to-the-point komen. En zij?
Zij leven in een maatschappij die anders is ingericht dan de onze. Een waar relaties belangrijker zijn dan afspraken, maar ook één die soms sterk hiërarchisch is ingericht. Input en ideeën geven in een vergadering waar je chef bij zit? Dacht het niet. En dan komt er zo’n hork van een Hollander die gaat zitten pushen om inhoud, en dan ook nog eens binnen twee weken (moet gezegd, ik vond het een redelijke termijn). Wie denkt die vent eigenlijk wel wie die is?
Maar er zit ook een andere kant aan het verhaal. Iemand die relaties belangrijk vindt, is minder gericht op prestaties. En dat merk ik vaak terug in hun levensvisie. Zelfs in de meest uitdagende omstandigheden gaan zij elke nieuwe dag met een frisse grijns tegemoet. En dat zet me dan ook wel weer even stil bij de vraag: wat is nu belangrijker: het product of het proces?
Gereedschapskist
Enfin, het contrast is wel duidelijk geworden denk ik. En dat werd mij gisteren ook duidelijk. Ik denk dat ik dit soort missers minstens 1x per maand maak, en misschien wel vaker. Wat zegt dat over mijn gereedschapskist? Dat mijn werk om andere tools vraagt dan allerhande water-gerelateerde tools. Mijn gereedschapskist vraagt om: geduld, veel geduld. En vriendelijkheid. Dat lijkt misschien een open deur, maar wanneer je geduld herhaaldelijk op de proef wordt gesteld ligt irritatie op de loer, en zijn relaties op afstand lastiger te repareren.
Wat is dan de waarde van water als ik dan terugkijk naar het thema van Wereld Water Dag? Dat is verder kijken dan dat ene project, en de concrete harde doelen die je hierin wilt bereiken. Natuurlijk zijn die belangrijk, maar wat nog belangrijker is, is de beweging die bijvoorbeeld een waterschap in Ethiopië of Burkina Faso maakt. En daar zijn slimme water tools ook echt bij nodig. Maar nog meer zijn het de mensen die weten wat ze doen, en waarom ze het doen. En dat vereist een net wat andere gereedschapskist.
