Deze column is geschreven door Jonathan van Dijke
Ik stond in Tsjaad, vlak buiten de hoofdstad N’djamena, voor een schuurtje van 2 bij 3 meter. Zojuist was me verteld dat hier een oma, haar 6 kinderen en 9 kleinkinderen onderdak vinden. Mensonwaardig. Ik viel stil, de trieste situatie drong langzaam tot me door. Dit was niet zomaar een probleem wat ‘wij’ even kwamen oplossen.
Die hele week was ik al met collega’s van onze partnerorganisatie Fondation Dieu Benit (FDB) aan het werk. We hadden het over verbetering van het onderwijsprogramma, welke resultaten we wilden bereiken en hoe we dit konden meten. Het was een technisch verhaal. Zinvol om de kwaliteit van ons werk te verbeteren, maar tijdens ons bezoek aan de gezinnen, werd die ‘technische’ bril in één klap afgezet.
Wat een realiteit als je daar leeft! In hete tijden, waar de zon brandt en het 40-50 graden is. Maar ook in het regenseizoen, wanneer het hele land onder water loopt. In september 2020 verloren veel mensen zelfs hun huis vanwege de overstromende rivier. Ik vraag me af: ‘Zou dit huisje zijn blijven staan?’
Op zoek naar een betere toekomst
Tsjaad is land met tal van problemen. In de regio is veel conflict en terrorisme, met veel vluchtelingen tot gevolg. De overheid is corrupt en veel mensen leven in diepe armoede. De jeugd is vaak kind van de rekening. Ze worden door hun ouders verkocht aan herders of worden naar de stad gestuurd om een betere toekomst te zoeken. Maar is die er?
FDB werkt al jaren in dit gebied. Zij vangen de meest kwetsbare kinderen op en begeleiden hen om weer klaar te zijn voor de maatschappij. Tot 2019 deden ze dit op eigen kracht. Bruisend van ideeën probeerden ze met beperkte middelen uit Tsjaad hier en daar te helpen.
Als Woord en Daad willen wij er zijn voor iedere medemens, ook in de meest moeilijke contexten. Daarom zoeken we naar partners met een gedeelde grondslag, visie en gedrevenheid. Ook al zijn ze misschien nog klein. Na anderhalf jaar samenwerken met FDB, hebben we nu een basis om samen te groeien en verder te bouwen. Het is prachtig om te zien hoe ze daarbij niet verworden tot een technische organisatie, maar heel dichtbij hun doelgroep blijven. Altijd houden zij de toekomst van de kinderen en hun families op hun netvlies.
Zittend achter mijn bureautje in Nederland keer ik in gedachten ook terug naar mijn bezoek. Kan ik het verschil maken? Nee. Maar samen met dit soort partners en verbonden in God, mogen we bijdragen aan een hoopvolle toekomst in uitzichtloze situaties.
Over de auteur
Jonathan van Dijke is projectleider van een aantal onderwijsprojecten in West-Afrika, waaronder dit project in Tsjaad. Daarnaast is hij betrokken als PMEL-expert in de projecten van het International Network for Christian Education (INCE). Dagelijks geeft hij leiding aan projecten met verschillende partners om samen de kwaliteit van onderwijs voor de meest kwetsbaren te verbeteren.
