Eindelijk is het zover!!
We gaan nu echt naar Colombia!
Om 8 uur verzamelen we op Schiphol. Nog wat knuffels en kusjes van de familie/vrienden en op naar het vliegtuig!
Na 3 uurtjes zitten we dan ook echt in de lucht op weg naar dit fantastische avontuur.
Om 6 uur ’s avonds landen we in Bogota (met 7 uur tijdsverschil)
Van het vliegveld zijn we gelijk naar het hotel gereden, hebben we nog even snel wat gegeten en dan toch echt gauw naar bed.
Zondag hoefden we gelukkig niet heel vroeg ons bed uit. Dat was maar beter ook, want de jetlag was bij de meeste meesten ook echt wel aanwezig.
’s Ochtends om half 11 zijn we naar de kerk geweest tot 1 uur (dus 2,5 uur).
Na de kerkdienst zijn we nog wat gaan eten en daarna weer terug gegaan naar het hotel.
De rest van de avond hebben we met elkaar nog wat dingen besproken, maar verder was het gewoon heerlijk een rustig avondje.
Vandaag (maandag) ging de wekker lekker vroeg. Om 6:15 zitten we al met onze heerlijke slaapkoppies aan de ontbijttafel. Er staat ons een drukke dag te wachten, maar ook een dag waar we hele mooie ervaringen gaan opdoen.
Eerst gaan we 2 huisbezoeken doen.
Bij het eerste huis aangekomen komt er een schattig oud vrouwtje de berg af gewandeld om ons op te halen. Ze woont samen met haar man in een klein huisje. De vrouw verteld aan ons over haar eigen leven.
Bij het tweede bezoek komen we echt bij een gezinnetje. Een man en een vrouw met 4 kinderen. Net als bij het andere bezoek krijgen ze eten/drinken en spullen die ze nodig hebben. De vrouw verteld hier over het werk wat ze doet in de omgeving.
Na de huisbezoeken gaan we naar de school in Altos de Cazuca. Hier zullen we ook onze buddy’s ontmoeten. We krijgen eerst een rondleiding door de school en mogen ook bij 2 klassen naar binnen. Hier hebben we onszelf voorgesteld en aan de klas te merken vonden ze het allemaal wel erg leuk.
We hebben met elkaar gegeten en toen was het tijd voor de buddy’s!!
Er kwamen 10 meiden naar binnen met allemaal naambordjes. Ze moesten proberen te raden welke naam bij welke persoon hoort. Dat was nog best lastig, want er kwamen drie meiden naar mij toe, die helaas de verkeerde persoon bij de naam hadden geraden J
Uiteindelijk had iedereen z’n buddy gevonden en konden we PROBEREN een gesprek te hebben. Het was lastig, omdat ze eigenlijk geen Engels spreken. Uiteindelijk met handen, voeten, pen en papier konden we toch wat te weten komen van elkaar en het was hartstikke gezellig.
Thenise van Erkel
