In deze rubriek uit ons ondernemersmagazine Daadkracht laten we een betrokken ondernemer of medewerker van een vermogensfonds aan het woord en leggen we hem of haar zowel een dilemma als een thema-gerelateerde stelling voor.
Schuitemaker Vis uit Katwijk, een familiebedrijf met verschillende viswinkels en -restaurants, is al jarenlang betrokken bij het werk van Woord en Daad. Via de RegioOndernemers Duin- en Bollenstreek, maar ook door het sponsoren van zes kinderen uit het sponsorprogramma. ‘Dat laatste was een initiatief van werknemers van onze eerste viseetgelegenheid. Het geld uit de fooienpot werd daarvoor gebruikt. De locatie bestaat niet meer, maar ons bedrijf sponsort die kinderen nog steeds,’ vertelt Nicoline Schuitemaker.
Namens het bedrijf was Schuitemaker betrokken bij de RegioOndernemers Duin- en Bollenstreek. Toen ze daarmee stopte en aangaf nog wel zijdelings betrokken te willen blijven, ontstond binnen de RegioOndernemers het initiatief voor een vrouwenzangavond in de Nieuwe Kerk van Katwijk. Een vrouwelijk equivalent van de bekende Katwijkse mannenzang. ‘Ik ben aangehaakt bij dat initiatief. Er is zelfs een stichting voor opgericht. Helaas hebben we nog geen avond kunnen beleggen omdat de coronacrisis uitbrak. We wachten nu op een goed moment om het alsnog door te laten gaan. De opbrengst van deze avond is voor een Woord en Daad-project.’
Uitdagingen
De visserij kent verschillende uitdagingen, ook op het gebied van klimaat. Schuitemaker: ‘Hoewel we zelf niet vissen, merken we de gevolgen van de opwarming van de aarde. Vissen die normaal dichtbij in de Noordzee werden gevangen, zijn nu verder in het noorden te vinden omdat de zee daar kouder is.’ Schuitemaker Vis probeert duurzaamheid binnen het bedrijf te bevorderen. Door certificeringen, maar ook door zoveel mogelijk vis dichtbij in te kopen. ‘Lokale en seizoensvis verkopen we het liefst. De vis die op dit moment in zee beschikbaar is, ligt bij ons in de schappen.’ De sector heeft ook te maken met de komst van windmolenparken op zee. Daardoor neemt kostbare visserijgrond af, legt Schuitemaker uit. ‘Deze parken maken het voor vissers onmogelijk om te vissen. Binnen onze sector is daarover veel boosheid, omdat de vissers niet op tijd bij deze plannen betrokken zijn.’
‘Hoewel we zelf niet vissen, merken we de gevolgen van de opwarming van de aarde’
Kweekvis of wilde vis
Een lastig dilemma, beaamt Schuitemaker, als ze de volgende keuze voorgelegd krijgt: Als de Nederlander mag kiezen, welke keuze ziet u dan het liefst gemaakt worden: dagelijks een stukje kweekvis of eens per week een wild gevangen vis? Na een korte aarzeling: ‘Dan ga ik voor de tweede optie’. Toch overweegt Schuitemaker ook de eerste optie van het dilemma: ‘Als het goede kweekvis is, dan ga ik voor een stukje per dag. Ik eet zelf nooit panga of tilapia, maar een plakje van onze ambachtelijk gerookte zalm sla ik niet af. Ben je consument en ben je niet zo thuis in alle keurmerken? Gebruik je boerenverstand. Hoe ziet de vis eruit, waar komt het vandaan? Koop pure producten, het liefst in een viswinkel waar de medewerker je daadwerkelijk kan vertellen waar je visje vandaan komt.’
Klimaatdoelstellingen
Over de stelling Onze sector is voorbereid op de klimaatdoelstellingen van de overheid denkt Schuitemaker even na. Dan zegt ze: ‘De visserij had eerst te maken met de Brexit, dat nam een groot gedeelte van het bevisbare water af. Toen kwamen de plannen voor de windmolenparken waar de visserij niet bij betrokken werd. Dat laatste is een uitvloeisel van de klimaatdoelstellingen waar de visserij nog niet op is berekend.’ Het Nederlandse voedselpotentieel is hoog, merkt Schuitemaker op. Zo wordt er veel langoustine gevangen die dan in Den Oever ‘aangeland’ wordt, maar in Nederland staat dit lokale product nauwelijks op de kaart. ‘Laten we beter kijken naar wat we in huis hebben voor we het exporteren naar landen als Italië.’
