Zomaar een Skype meeting in januari: ‘Sorry Martijn, ik ben te laat voor ons gesprek. Ik kom net terug van de projectlocatie met mijn brommer. Ik moest wachten op de pont om een grote rivier over te steken. Eenmaal overgestoken ben ik zo hard mogelijk doorgereden, omdat ik wist dat jij zat te wachten.’ Jonathans ogen sprankelen als altijd. Tenminste, als de videoverbinding het toelaat. In gedachten zie ik hem racen over de stoffige wegen van Sierra Leone en slalommen langs alle gaten.