YA Driestar in Colombia: zaterdag

Zaterdag 4 mei

Na goed ontbeten te hebben reden we om 7 uur weg met twee pick up trucks. De bus waar we de hele week mee gereden hebben, was vandaag namelijk niet heel praktisch. We hoorden namelijk dat we naar een wijk zouden gaan waar de wegen met de bus onbegaanbaar zijn. Nou daar was geen woord van gelogen. Na bijna 2,5 uur rijden kwamen we aan bij het wijkcentrum.

Dit is een groot huis waar op zaterdag kinderen uit de wijk naar toe mogen komen. Hier spelen ze spelletjes, horen Bijbelverhalen en krijgen een maaltijd. Verder kregen de ouders van de kinderen een naaiopleiding aangeboden. Conviventia helpt deze organisatie met kennis over het opzetten van projecten en het uitbouwen van de organisatie.

Wat ons heel erg opviel was dat de kinderen veel overlevingsdrang met zich meedroegen. Een jongetje vroeg bijvoorbeeld aan mij wat iemand neersteken in het Engels was. Dit kwam, hoorde ik, omdat in de gezinnen waar ze in opgegroeid zijn veel problemen zijn. Ouders werken in de drugswereld, er is geweld thuis of ze moeten stelen om te kunnen overleven. Het is daarom zo mooi dat mensen die situatie willen veranderen en samen willen werken aan een betere toekomst!

Ook al is het moeilijk om als stichting het hoofd boven water te houden. We hoorden dat het wijkcentrum heel de week al had gebeden of ze zaterdag weer eten mochten ontvangen. Ze waren bang dat het niet zou lukken, totdat Conviventia belde met de vraag of we langs konden komen en dat we dan eten mee zouden brengen.

Het eind van de middag hebben we een opvanghuis voor meisjes bezocht. Ook met deze organisatie deelt Conviventia haar kennis. We kregen een rondleiding en hoorden over de situatie van veel kinderen. Niet gewild of geen ouders meer in leven. Dat is toch heftig om te horen. En dat terwijl je in de ogen kijkt van vrolijke kinderen die blij zijn om je te zien. Verder hebben we gezellig met de meiden gepraat en hebben ze nog voor ons gedanst.

In de avond hebben we met de groep gedacht aan al de mensen die hun leven hebben gegeven in de Tweede Wereldoorlog. Mooi om dit te blijven herdenken waar je ook bent en hoe lang het ook geleden is! Het is namelijk een teken dat vrijheid niet vanzelfsprekend is.

Morgen lekker een dag rust nemen van deze drukke week en naar een Colombiaanse kerkdienst. Benieuwd!

Welterusten hier, goedemorgen in Nederland!