Hoe de coronacrisis doorwerkt in de samenleving:
Tot het einde van juli is het druk op de bolli’s in Sierra Leone. De rijst moet voor augustus gezaaid zijn, want als de regentijd in augustus aanvangt spoelt het zaad weg. Ook de afgelopen maanden werd er hard gewerkt om de rijstboeren te ondersteunen. In juni luidde Augustine Sankoh, veldwerker van partnerorganisatie CTF de noodklok: veel boeren die nieuw zijn in het trainingsprogramma zaten zonder zaad. Zonder zaad geen oogst, zonder oogst geen eten.
Waardoor ontstond dit tekort aan zaad?
In normale omstandigheden bewaart elke rijstboer een klein deel van de rijstoogst om dat volgend jaar te zaaien. Stel dat een rijstboer 20 bushels (1 bushel = 25 kilo) oogst, dan bewaart hij zo’n 3 bushels voor het volgende seizoen. Door de uitbraak van het coronavirus veranderde alles. Ook in Sierra Leone, waar de herinnering aan de ebola-epidemie nog glashelder is, werden strakke maatregelen afgekondigd. Eén van de maatregelen beperkte de binnenlandse reizen. Daardoor konden boeren niet naar andere dorpen en plaatsen reizen, waar ze normaal op de markt hun boodschappen zouden doen. De voorraad van de boeren raakte steeds verder op. Wel hadden ze nog de bushels die ze bewaard hadden om dit jaar te zaaien. Veel van de boeren besloten noodgedwongen deze bushels te consumeren en namen daarmee een voorschot op de oogst van dit jaar.
Hadden alle boeren tekorten?
Woord en Daad en CTF werken in het project nauw samen met Mountain Lion Agriculture. Dit is de enige rijstfabriek in Sierra Leone. Het land importeert een belangrijk deel van de rijst, maar door het coronavirus is het aanbod gedaald en zijn de prijzen gestegen. Het belang van lokale rijstproductie voor de voedselvoorziening in nu nog groter geworden. De fabriek koopt de rijst van de boeren tegen een eerlijke, marktconforme prijs. Maar de fabriek biedt ook renteloze leningen aan de boeren, onder andere tijdens het zaaiseizoen. De boeren betalen de lening terug met rijst van de volgende oogst. Mountain Lion Agriculture verzekert zich hiermee van producten voor de verwerking. Zo snijdt het mes aan twee kanten. De boeren die in voorgaande jaren al aan de fabriek leverden komen hiervoor in aanmerking. Deze boeren konden, als dat nodig was, een renteloze lening afsluiten om zaad te kopen.
Daarnaast zijn er in de dorpen de afgelopen jaren spaargroepen opgezet. Dit is een laagdrempelige manier voor de boeren om een deel van de winst te sparen. Het geld kunnen ze gebruiken voor investeringen, medische uitgaven of noodgevallen. De boeren met spaargeld konden dit geld dus ook gebruiken om zaad te kopen.
Voor de boeren die dit jaar voor het eerst aan Mountain Lion Agriculture zouden leveren, was de situatie anders. De fabriek biedt de leningen alleen aan bestaande leveranciers aan. Het waren daardoor vooral de nieuwe boeren die hard getroffen werden door het tekort aan zaad. Bij de nieuwe boeren zijn er nog geen spaargroepen gestart waardoor er nog geen buffers waren.
Hoe is het probleem opgelost?
Toen CTF en Woord en Daad dit signaal uit het veld oppikten is er meteen actie ondernomen. Voor de boeren dreigden grote problemen en misschien zelfs een periode van honger als de oogst te laag uitvalt. Dat mocht niet gebeuren. Daarom zijn we in gesprek gegaan met Mountain Lion Agriculture. Met het project willen we werken aan een duurzame en eerlijke waardeketen voor rijst, daarom zochten we eerst naar mogelijkheden om het probleem binnen de keten op te lossen.
De rijstfabriek heeft groeiambities en investeert, met een participatie van het Fair Factory Development Fund, in uitbreiding van de productiecapaciteit. De fabriek verkoopt de rijst op de binnenlandse markt, waar de vraag groot is. Om de productie te laten stijgen is ook meer rijst nodig. Binnen het project worden daarom nieuwe rijstboeren toegevoegd als leverancier voor de fabriek. Zeker in de bolli’s, het moerasachtige binnenland, is er voor de boeren ook ruimte om hun productie te vergroten. Op die manier ontstaat een duurzame keten waar ook de boeren van profiteren.
Mountain Lion Agriculture stelde zich genereus op naar de boeren. Hoewel het bedrijf al veel leningen had uitgegeven aan bestaande leveranciers, werd besloten meer kapitaal vrij te maken voor leningen. Daardoor konden de boeren toch zaaien. Tot het einde van de zaaitijd (juli) werd er nog hard gewerkt om zoveel mogelijk zaad in de grond te krijgen.
© Woord en Daad | Privacy statement | Disclaimer