De vijftienjarige student autotechniek barst van de ambitie. ‘Ik koos voor autotechniek omdat ik een eigen garage wil openen in ons dorp,’ vertelt Palash Mondal. ‘Met het geld dat ik na mijn studie verdien, kan ik mijn familie helpen. Ik wil mijn broertje ondersteunen zodat hij ook kan studeren.’
Vorig jaar zag het leven van Palash er nog totaal anders uit. Geboren en getogen in een arme familie in een klein dorp in Bangladesh, was er weinig hoop. Zijn vader is visser en de enige kostwinner in het gezien. ‘Mijn vaders inkomsten waren nooit hoog genoeg om de kosten te dekken. Het was een zware taak voor mijn ouders om het steeds hogere schoolgeld te blijven betalen. Uiteindelijk ben ik gestopt met school.’
Flyers op de vismarkt
Ondanks dat Palash opgroeide in armoede, verloor hij niet de hoop om te kunnen studeren en boven de armoede uit te stijgen. ‘Maar ondanks mijn ambitie kreeg ik niet de kans om te studeren. Ik wilde graag een technische opleiding volgen, maar dat is erg duur.’
Als de jonge Bengaal op een dag met zijn vader naar de markt gaat om vis te verkopen, hoort hij over de trainingen en opleidingen van de partnerorganisatie van Woord en Daad. ‘Het trok mijn aandacht, dus ik zorgde dat ik een flyer te pakken kreeg. Toen ik meer over de trainingen hoorde, bloeide mijn verlangen om te studeren weer op.’ Met goedkeuring van zijn ouders begon hij dit jaar aan de opleiding autotechniek. Over twee jaar hoopt hij af te studeren.
