‘Mijn ouders hebben hoge verwachtingen van mij,’ vertelt de 17-jarige Riadul Jannat. De jonge Bengaal heeft net de laatste hand gelegd aan het monteren van een plafondventilator. Riadul groeide op in een arm gezin in één van de buitenwijken van Khulna. Hij volgt een twee jarige, technische opleiding.
‘We zijn thuis met z’n vieren. Mijn vader werkt in een winkel en mijn moeder is huisvrouw. Net als veel andere arme gezinnen is mijn vader de enige kostwinner,’ vertelt de vakschoolstudent. ‘Het is lastig om rond te komen.’ Toch wilden zijn ouders niet dat Riadul zou stoppen met school. Na de basisschool en middelbare school schreef hij zich in voor de vakopleiding.
Goede cijfersvoor Riadul
Voor duizenden jongeren in Bangladesh is een vakopleiding onbetaalbaar. Hun ouders verdienen te weinig geld om het schoolgeld te kunnen betalen. Terwijl diezelfde vakopleidingen de jongeren perspectief geven voor de toekomst. Met een vakdiploma op zak kunnen ze aan het werk en verdienen ze meer geld dan wanneer ze ongeschoold de arbeidsmarkt op gaan. Woord en Daad werkt samen met de lokale organisatie CSS om deze jongeren toegang te bieden tot vakonderwijs. De jongeren kunnen kiezen uit een breed scala vakopleidingen. Na hun opleiding kunnen de jongeren aankloppen bij een bemiddelingsbureau dat hen helpt om werk te vinden.
Riadul wil liever doorleren. ‘Ik heb het eerste jaar met mooie cijfers afgesloten. Ik probeer naar elke les te gaan en ik hoop dat ik na de vakopleiding kan doorleren aan een Polytechnic Institute. Ik wil elektricien worden. Ik weet dat er nog veel uitdagingen zijn voordat ik zover ben. Wilt u voor mij bidden dat ik succesvol mag zijn en dat ik mijn ouders een lach op hun gezicht kan geven?’
