Badhon Bachar kijkt op van zijn werkbank. De ventilator die voor hem ligt, is grotendeels gedemonteerd. Hij volgt een tweejarige opleiding elektrotechniek. ‘Het is een zegen van God dat ik een formele training kan volgen,’ vertelt hij.
Sinds de start van de coronapandemie in 2020 was de vakschool in Bangladesh maandenlang gesloten. De overheid probeerde door onder andere scholen te sluiten de verspreiding van het virus in te perken. De lockdowns betekenden een grote uitdaging voor de vakschool en voor de jongeren.
Online, niet voor iedereen
Het lukte om veel lessen online te geven, maar daar konden niet alle studenten aan deelnemen. ‘Ik leverde wel alle opdrachten in, maar ik kon niet deelnemen aan de online lessen, omdat ik geen mogelijkheid daarvoor heb,’ vertelt Badhon.
Toekomst als boer?
Badhon groeide op in een arm gezin. Zijn vader werkt een deel van het jaar als boer op het land van grondbezitters. De andere maanden is hij dagloner. ‘Geboren in zo’n arm gezin werd er van mij niet verwacht dat ik naar de universiteit zou gaan. Het is heel gebruikelijk dat ik net als mijn vader een arme boer zou worden.’
Nieuwe hoop
Voor Badhon liep het anders. Hij rondde het basisonderwijs, dat kosteloos is in Bangladesh, af, maar daarna stopte hij met school. ‘Na veel moeite lukte het om toegelaten te worden op de vakschool en mijn opleiding voort te zetten. Dat gaf een nieuwe dimensie aan mijn leven, het gaf nieuwe hoop.’
Toekomst als elektricien
De lockdowns waren een zware periode voor Badhon, omdat hij de online lessen niet kon volgen. Nu de vakschool weer open is, heeft hij zich weer op zijn opleiding gestort. ‘Het lokaal is goed uitgerust met gereedschap en apparatuur. We kunnen elke praktische les uitvoeren. De docenten hebben veel kennis en de campus is goed georganiseerd.’ Daarmee werkt hij toe naar zijn droom: ‘Ik ben dankbaar voor het vakonderwijs. Met mijn opleiding elektrotechniek hoop ik een baan te vinden en mijn familie te ondersteunen.’
