De 15-jarige Juan Sebastián Sampayo woont in Villa de la Candelaria, een wijk in het Colombiaanse Cartagena. Dagelijks moet hij uitkijken voor het geweld op straat. Toch houdt hem dat niet tegen om zijn dromen na te jagen.
Vertel eens wat meer over jezelf
Ik woon samen met mijn moeder Milena (40 jaar), mijn vader Juan (40 jaar) en met mijn zusje Cristin (12 jaar) en broertje Michael (7 jaar). Alledrie gaan we naar dezelfde school. In mijn vrije tijd teken ik graag en sinds een week leer ik gitaar spelen op school. Ik spaar mijn geld om een gitaar te kopen.
Hoe ziet jouw dag er meestal uit?
Ik sta om 5.30 uur op. Na het douchen, tandenpoetsen, aankleden en eten ga ik naar school. We starten met een Bijbelse dagopening. In elke Bijbeltekst zit wel een les! De schooldag duurt zes uur, daarna ga ik samen met mijn zusje en broertje weer naar huis. We lunchen en rusten uit. Daarna maak ik het huiswerk dat de leraren hebben opgegeven, ik zit wat op mijn mobiel of teken tot het donker wordt. Dan ga ik slapen, maar eerst dank ik God voor deze dag.
Weet je al wat je later wilt worden?
Ik zou graag als computeringenieur willen werken. Ik wil een succesvol bedrijf opbouwen dat gespecialiseerd is in programmeren en het ontwikkelen van websites en spelletjes. Als dat niet lukt, zou ik ook wel beeldend kunstenaar willen worden en veel willen tekenen en schilderen. Maar om te kunnen werken, moet ik eerst een passende studie volgen en me hier 100% voor inzetten. Succes komt je niet zomaar aanwaaien.
Je woont in een gewelddadige buurt. Ben je weleens bang?
We kunnen zomaar op straat worden beroofd en daardoor gewond raken. Ik maak me elke dag zorgen, want ik weet niet of ik veilig ben als ik de deur uit stap. Ik mag van mijn ouders ook niet naar onbekende plekken gaan. We blijven dus altijd in de buurt die we goed kennen. Helaas kunnen we hierdoor niet echt genieten en nieuwe plekken ontdekken zoals we eigenlijk wel zouden willen. Ook moet ik voorzichtig zijn met de vriendschappen die ik sluit. Veel jongeren lossen problemen op met geweld, maar dat is niet wat ik wil.
Is het geweld te stoppen? En zo ja, hoe dan?
Op school moeten we vaker les krijgen over dit onderwerp. Daarnaast denk ik dat het geweld te stoppen is als we activiteiten aanbieden, zodat jongeren hun vrije tijd anders besteden. Met elkaar voetballen bijvoorbeeld, of muziek maken of schilderen. Ook moeten we campagne voeren om mensen te leren dat het geweld niet kan blijven voortduren. Geweld is niet goed voor de reputatie van onze wijk en het beschadigt bovendien het welzijn van de inwoners. We moeten gewoon veilig over straat kunnen lopen.
Hoe blijf je positief?
Als ik me zorgen maak, denk ik aan hoeveel ik van mijn familie en vrienden houd. Ook mijn geloof in God geeft kracht.
