Elke ochtend staat Halimah om 5:00 uur ’s ochtends op. Ze slaapt samen met haar moeder en broertje op een matras dat op de grond ligt. ‘Ik sta zo vroeg op, omdat ik met mijn moeder cassave ga frituren. Die verkoopt ze en zo verdient ze wat geld. Daarna ga ik naar school.’ De weg naar school loopt langs smalle weggetjes met open riool en loslopende geiten. Veel mensen hebben de was al buiten hangen, het is een kleurrijk geheel.
Halimah: ‘We hebben les van 8:30 uur tot 13:00 uur met tussendoor nog een kleine pauze. Mijn lievelingsjuf is juf Mable. Zij geeft actief les, waardoor je veel leert. Om 13:00 uur is onze lunchpauze.’ Op het schoolplein spelen kinderen met een bal, gemaakt van afval. Om 14:00 beginnen de lessen weer, tot 16:00. Hierna gaat Halimah, net als de andere kinderen, weer naar huis.
Naar oma
‘Als ik thuis kom, was ik mijn schooluniform met de hand en help ik mijn moeder om het huis schoon te maken. Na het eten ga ik naar mijn oma die dichtbij ons woont. Ze heeft een televisie, dus soms kijken we daar tekenfilms. Om 21:00 uur ga ik terug naar huis. Voor het slapen bidden mijn moeder, broer en ik met elkaar. Rond 22:00 uur ga ik slapen.’
HIV-positief
Halimah’s dagen zien er nu anders uit dan vroeger. Haar moeder Resty (30) vertelt: ‘Een aantal jaren geleden bleek dat Halimah en ik HIV-positief zijn.’ In Oeganda ligt hier nog vaak een taboe op, en worden HIV-positieve mensen gediscrimineerd of in de steek gelaten. Ook Halimah’s moeder moest dit ondervinden. ‘Kort daarna zei mijn man dat hij naar de stad ging, maar hij is nooit meer terug gekomen. Mijn moeder nam toen de zorg van mij en mijn kinderen op zich.’
Halimah vult aan: ‘Oma had moeite om ons iedere dag eten te kunnen geven en de juiste medische zorg te bieden. Ik ging destijds wel naar school, maar het lukte mijn moeder niet om alle onderwijskosten te betalen. Regelmatig werd ik naar huis gestuurd, omdat er niet was betaald.’
‘Hij zorgt en doet wonderen’
Het sponsorprogramma van onze lokale partnerorganisatie AMG Oeganda bracht een positieve verandering in het leven van deze familie. Halimah: ‘Ik kan me nu focussen op de lessen en mijn droom om dokter te worden najagen. Ik ontvang medicijnen en krijg veel liefde en zorg van de medewerkers van het sponsorprogramma. Dit heeft me meer hoop gegeven. Ik weet nu dat er mensen zijn die om mij en om mijn toekomst geven. Bovendien heb ik veel over God geleerd. Hij zorgt en doet wonderen, en wij mogen Hem daarvoor loven en prijzen.’
Ook Halimah’s moeder is betrokken bij het sponsorprogramma. ‘Ik ga naar bijna alle bijeenkomsten die worden georganiseerd voor ouders. Ik houd de voortgang en cijfers van mijn dochter goed in de gaten en let op of ze alle lessen bijwoont.’
Vol dankbaarheid en vreugde
Moeder Resty heeft sinds haar 5e levensjaar verlammingsverschijnselen aan de rechterkant van haar lichaam. Hierdoor had ze nooit veel vertrouwen in de toekomst, maar dat is nu veranderd. ‘Door de steun van het sponsorprogramma en alle bemoedigende woorden, heb ik hoop en nieuwe kracht gekregen. Ik werk hard, zodat we een toekomst kunnen opbouwen. Ik heb er nu vertrouwen in dat mijn dochter ondanks haar ziekte zal opgroeien en dokter kan worden, iets wat ze zo graag wilt. God zorgt voor haar. We zijn vol dankbaarheid en vol vreugde door de steun die we ontvangen.’
