Orfa en José Luis leiden al 40 jaar kinderkampen
‘We willen er voor de kinderen zijn, hen hoop geven en iets van Gods liefde laten’, zeggen Orfa en José Luis uit Guatemala met tranen in de ogen.
Al 40 jaar leidt het echtpaar Luis kinderkampen voor kinderen die naar school gaan via AMG Guatemala, onze partnerorganisatie in dit land. Ze zien het niet als werk. ‘We delen graag ons leven met deze kinderen, met heel ons hart en al onze passie.’
Orfa en José Luis komen oorspronkelijk uit Guatemala-Stad, en zijn beiden opgeleid als klinisch psycholoog. Inmiddels wonen ze al 40 jaar op het terrein waar de kinderkampen worden gehouden, Camp Canaan. Ze houden van kinderen, dat wordt tijdens het interview wel duidelijk. ‘We geven ons volledig voor de kinderkampen. De kinderen zijn onze familie en daar geven we onszelf voor.’
Het bevlogen echtpaar, dat zelf een zoon en twee kleindochters heeft, leidt 70 kinderkampen per jaar. Een kampweek bestaat eigenlijk uit drie dagen en er worden twee kampen per week gegeven. Per kamp komen er gemiddeld 40 kinderen. Vol verbazing reken ik snel uit dat Orfa en José Luis ieder jaar zo’n 3000 kinderen ontvangen. Al deze kinderen leren niet alleen op een educatieve manier iets, ze delen ook het Evangelie. Het echtpaar vindt het belangrijk om de kinderen voor te leven een persoonlijke keuze voor God te maken. Zo kunnen ze vanuit onderwijs, geloof en verbondenheid verder dienen in de gemeenschap waarvan ze deel uitmaken.
Een dag uit de kampweek
Hoe ziet een dag uit zo’n kampweek eruit? ‘Tijdens de kampweek beginnen we elke ochtend met het Woord van God. Om 6 uur wekken we de kinderen en beginnen we met stille tijd. Daarna ontbijten we met een voedzame maaltijd, zodat de kinderen die thuis niet zoveel te eten hebben tijdens de kampweek kunnen aansterken. Na het ontbijt bespreken we de persoonlijke situatie van de kinderen. Door middel van sport en spel gaan we in op thema’s waar de kinderen mee te maken hebben. Spelenderwijs helpen we ze bijvoorbeeld op weg bij het maken van keuzes. We willen de kinderen voorbereiden op dingen die ze in het leven kunnen gaan meemaken. Ook vinden we het belangrijk om waarden zoals respect over te brengen.’
‘Drie keer per dag zingen, danken en bidden we met elkaar. We organiseren ook avond rond het kampvuur. Dan gaan we met de kinderen in gesprek over hun persoonlijke geloof. We praten met hen over wie ze zijn als persoon en welke doelen ze hebben. Voor veel kinderen is het, gezien de (onveilige) situatie waarin ze opgroeien, niet vanzelfsprekend om doelen te hebben.
We hebben ook speciale momenten van dankbaarheid. Dan kijken we bewust terug naar momenten waarvoor ze God willen bedanken. Natuurlijk is er ook ruimte voor vrije tijd. Soms organiseren we een speurtocht door het bos. Zwemmen is de meest favoriete bezigheid. Voor veel kinderen is het de eerste keer dat ze in een zwembad zwemmen.’
Zonen en dochters
Op de vraag wat Orfa en José Luis drijft om zich al zolang jaar met zoveel liefde toe te wijden aan kinderen worden ze even emotioneel. ‘Dios’, zeggen ze. God. ‘Het zijn niet gewoon kinderen, maar het zijn onze zonen en dochters’, vertellen ze. ‘Het raakt ons dan ook dat we regelmatig worden aangesproken met ‘papa’ en ‘mama’. ‘Niet alleen tijdens de kampweek, maar ook jaren daarna nog. We worden nog heel vaak aangesproken op bijvoorbeeld de markt of in de winkel door volwassenen die als kind ooit naar een kampweek zijn geweest. Ze komen dan naar ons toe en zeggen: ‘Jullie hebben zoveel invloed gehad op ons leven.’ We vragen dan waar de verandering in zit. En vaak zeggen ze: Op het kamp leerden we doelen te stellen in ons leven. En dat heeft ons mede vooruit geholpen.
Maar nogmaals, het gaat niet om ons. God geeft ons liefde die we weer door mogen geven. Dit is werk in het Koninkrijk van God.’
Guerrillastrijders
Orfa en José Luis kennen ook moeilijke momenten. Soms brengen ze de nacht in het ziekenhuis door als een kind ziek is geworden. Een van hen blijft dan bij het kind zoals een ouder bij zijn zieke kind blijft. Recent kreeg José Luis zelf te maken met ziekte en werd er gevreesd voor zijn leven. Met dankbaarheid vertelt Orfa dat haar man nu wonderlijk hersteld is.
Ook tijdens de burgeroorlog in Guatemala in 1996 was de situatie moeilijk. ‘Er waren op een keer wel 250 guerrillastrijders op het kampterrein. Ze hadden hun intrek genomen in het gebouw.’
Orfa en José Luis waren op dat moment vertrokken naar de stad omdat het te gevaarlijk was om op het kampterrein te blijven. Maar Orfa zei toen tegen haar man: ‘Als we het geloof willen voorleven, dan moeten we op het kampterrein blijven. Laten we teruggaan om te laten zien dat we niet bang zijn en er voor de kinderen willen zijn.’ Samen gingen ze die nacht in gebed. De volgende ochtend zijn ze naar het kampterrein gegaan. En wat bleek? ‘Op het moment dat wij tot God baden, zijn alle guerrillastrijders van het kampterrein vertrokken’, vertelt Orfa.
Verandering
Tijdens het interview wordt het echtpaar af en toe even emotioneel. ‘Wat jullie zien in de tranen en emoties is de liefde die God in ons hart geeft,’ zegt José Luis. ‘Maar ook dat God sponsors gebruikt. Zoveel jaar steun vanuit Nederland maakt voor veel kinderen het verschil. We hebben mooie dingen zien gebeuren in de levens van de kinderen. Sommige kinderen zijn dominee geworden. Maar we kennen ook een politieagent die als kind naar het kinderkamp is geweest. Hij doet zijn werk nu echt anders dan zijn collega’s.’
‘Toen ik begon met de kinderkampen, heb ik mijn allereerste salaris bewaard’, zegt José Luis. ‘Ik heb het bewaard als bewijs dat God zorgt en dat Hij zal blijven zorgen. Omdat God voor mij zorgt, kan ik ook zorgen voor anderen.’ En zo besluiten we het interview met dit bijzondere echtpaar uit Guatemala.
Dit artikel komt uit het maartnummer van Werelddelen 2023.
Tekst: Jacoline de Kruijf – Paul, eindredacteur
Beeld: Woord en Daad
Christelijk onderwijs in Guatemala
Veel jongeren en kinderen groeien op in gevaarlijke wijken. Lid worden van een criminele bende lijkt een uitweg, maar is vaak juist het begin van veel problemen. Wat biedt dan wel perspectief op een hoopvolle toekomst? Kwalitatief onderwijs dat is gegrond op christelijke waarden! Naast een waardevolle kampweek is structureel goed onderwijs noodzakelijk.
