Krijg jij ook van die kledingkriebels in deze tijd? Rond de seizoenswisseling is er extra aandacht voor de nieuwe collectie en vliegen de advertenties van kledingbedrijven je op social media om de oren. ‘Koop dit!’ ‘Voel je mooi in deze jas.’ ‘Deze trend mag je niet missen!’
Verbazingwekkend, toch? Dat iedereen zich het ene jaar en masse in dierenprint hult, het jaar erop minimaal één lila item in de kast wil hebben en dat een trend van najaar 2022 ‘gorpcore’ zou zijn: functionele buitenkleding. Handig als je alle dagen op kantoor werkt! Razend interessant hoe dat blijkbaar in ons brein werkt, dat we toch denken niet zonder te kunnen.
Ultra fast fashion
Net zo interessant (en vaak ook ronduit schokkend) zijn de misstanden die gepaard gaan met die industrie van steeds sneller opvolgende collecties van de (ultra) fast fashionketens.
Een paar feiten op een rijtje:
- Bijna drie vijfde van alle kleding wordt binnen een jaar na productie afgedankt en komt grotendeels in verbrandingsovens of op een stortplaats terechtkomt.
- In Bangladesh zijn ongeveer 1,7 miljoen kinderen tussen de 5 en 17 jaar aan het werk, terwijl zij eigenlijk nog op school zouden moeten zitten.
- Naar schatting worden 250 miljoen kinderen wereldwijd beïnvloed in verschillende schakels van de kledingketen.
- Per kledingstuk zijn gemiddeld 169 mensen betrokken bij het produceren en vervoeren
- Bij een shirt van €8,- krijgt een arbeider ongeveer €0,24 uitbetaald. De rest gaat naar de fabriek, overhead, het transport, de retailer en marketing.
Made in Ethiopië
Na de Rana Plaza ramp in Bangladesh in 2013 waarbij 1134 mensen omkwamen en 2500 mensen gewond raakten, zijn er veranderingen in gang gezet, maar nog steeds zijn er enorme misstanden.
Na 2013 is de kledingindustrie in bijvoorbeeld Ethiopië in opmars gekomen. De belangrijkste reden? Het ontbreken van een minimumloon in dit land, gecombineerd met het stimuleren vanuit de overheid met belastingvoordeel voor het vestigen van kledingfabrieken. Tel daarbij de lage kosten voor arbeid en stroom en de beschikbaarheid van veel arbeidskrachten op en het is voor Aziatische bedrijven aantrekkelijk om zich in Ethiopië te vestigen. Veel ongeschoolde arbeiders verdienen er nauwelijks meer dan €1,- per dag. De lonen zijn in Azië na de ramp dankzij nieuwe loonafspraken omhoog gegaan, waardoor fabriekseigenaren nu uitwijken naar Ethiopië.
De toekomst zal uitwijzen of een in 2019 gestart duurzaam kledingindustrietraject, in samenwerking met verschillende organisaties en MVO Nederland, kans van slagen heeft in Ethiopië.
Over de auteur
Janneke Witzier is projectleider Bewustwording bij Woord en Daad. Ze is mateloos geïnteresseerd in de kledingindustrie en duurzamere opties. Groot fan van tweedehands shoppen, dus ook haar kleding en schoenen zijn voor een heel groot gedeelte tweedehands. Wat een parels vind je soms! Af en toe kiest ze voor een nieuw, duurzaam item. Tof dat er inmiddels al zoveel keuze is! We inspireren je graag deze week.
