Ilse Kok (21) uit Nunspeet nam na het afronden van haar bachelor een tussenjaar om vrijwilligerswerk te doen op de Filipijnen. Ze deed voor Woord en Daad een onderzoek naar online misbruik van kinderen en bezocht onder andere het Dolores-project. Afgelopen maart keerde ze terug in Nederland. Lees hier haar verhaal!

Hoe Ilse op het idee kwam om een tussenjaar te nemen? Al tijdens haar bachelor-studie aan University College Roosevelt had ze een bijzondere interesse voor schendingen van het Kinderrechtenverdrag en hoe de cultuur hierin een rol speelt. “Toen ik na moest gaan denken over wat ik na deze studie wilde, besloot ik om een tussenjaar te nemen en op een praktische manier iets te doen voor een ander.” Ilse had geen specifiek land of probleem in gedachten. “Ik wist wel dat ik graag onderzoek wilde doen voor een ontwikkelingsorganisatie, zodat zij met die kennis hun projecten zouden kunnen verbeteren.”

Hoop en een echte toekomst

Toen ze eenmaal besloten had om een tussenjaar te nemen, benaderde Ilse verschillende organisaties. Na een sollicitatiegesprek werd ze aangenomen bij Woord en Daad, die haar vroeg of ze naar de Filipijnen zou willen om daar onderzoek te doen naar online seksueel misbruik van kinderen. “Dit sprak mij gelijk ontzettend aan, omdat dit probleem zo snel groeit en zo ongrijpbaar is. Data uit onderzoek is hard nodig om dit probleem te kunnen bestrijden,” geeft Ilse aan. Ze werd door Woord en Daad voorbereid om het werk op de Filipijnen te kunnen doen, in samenwerking met partnerorganisatie AMG Philippines. “Ik was ontzettend blij met deze kans, omdat ik graag wilde werken voor een organisatie, die vanuit onze christelijke visie dit werk doet. Juist dat geeft mensen hoop en biedt hen een echte toekomst.”

Verhaal gaat verder onder de foto.

Dankbaar en tevreden

Wat Ilse tijdens haar verblijf vooral raakte, was de dankbaarheid van de mensen. “In 1 Timotheüs 6: 7-8 staat dat wij niets op deze aarde meegebracht hebben en niets kunnen meenemen en dat we daarom tevreden moeten zijn met onderdak en onderhoud,” vertelt Ilse. Dat zag ze in Dolores heel duidelijk: “Men was dankbaar en tevreden. Ik hoorde niemand klagen over armoede of iets dergelijks. Integendeel, de mensen zijn altijd gastvrij: iedereen is welkom en krijgt het beste eten aangeboden. Dat trof me heel erg. AMG/Woord en Daad hebben deze mensen enorm geholpen, dat bleek ook wel uit het feit dat de mensen zeiden: “We zijn dankbaar voor de tyfoon (Haiyan in 2013), want daardoor hebben wij nu mooie, stevige huizen gekregen”.”

Grenzeloze liefde

Het meeste bijzondere dat Ilse meemaakte op de Filipijnen was haar verblijf in Bahay Silungan, een opvangtehuis voor (online) seksueel misbruikte kinderen. Dit opvangtehuis is een project van AMG en Woord en Daad. “Toen ik in dit tehuis verbleef, woonden er vijf seksueel misbruikte meisjes van tussen de 8 en 15 jaar oud. Deze kinderen waren overduidelijk ernstig getraumatiseerd door alles wat zij meegemaakt hadden. Ik vond het erg bijzonder om te zien hoe de staf van Bahay Silungan zich 24/7 beschikbaar stelde voor deze kinderen. Zij deden dit echt uit liefde tot God en tot deze meisjes. Dit vond ik heel waardevol om te zien en mee te maken.”

Een dorp met blauwe huizen

Op de Filipijnen bezocht Ilse ook het Dolores-project, waar ze drie dagen verbleef. “Pastor Hector, de directeur van AMG Philippines, nam mij mee naar dit project om te laten zien wat zij, in samenwerking met Woord en Daad, doen voor deze arme gemeenschap. Het was een erg mooi gezicht, zo’n blauw dorp tussen het frisse groen van de kokosbomen en rijstplantages.”

De huisjes waren allemaal precies hetzelfde, maar de bewoners hadden de ruimte om zelf aan te bouwen. “Bij enkele huisjes was een winkeltje aangebouwd. Anderen waren een moestuin of mini-fokkerij begonnen op hun stukje grond. Dit is een grote vooruitgang in dit dorp, want de gemiddelde Filipijn is niet zo economisch als wij. Voor AMG en Woord en Daad kwamen, leefde men van de visvangst en rijstteelt. Nu werd hen geleerd om meer inkomstenbronnen te realiseren, zodat men financieel zelfstandig zou worden. Dit vond ik erg mooi om te zien!”

Een project met meerwaarde

Wat zou Ilse zeggen tegen mensen die twijfelen of ze het Dolores-project willen steunen? “Het bijzondere aan dit project is, dat het zich niet op één individu richt, maar echt op een hele gemeenschap. Door een kind te steunen, biedt u zoveel meer dan alleen een toekomst voor dit kind. U helpt ook zijn/haar ouders, familie en bekenden, die door dit project leren zelfvoorzienend te zijn en zo beter bestand zijn tegen armoede en natuurgeweld. U kunt door één kind te steunen een hele gemeenschap weerbaar maken.”

Ook het bereik van het Dolores-project spreekt Ilse aan. “AMG zal dit project ook gebruiken om het Evangelie te kunnen verkondigen. Doordat het Dolores-project zo’n grote reikwijdte heeft, betekent dit ook dat heel veel mensen in aanraking zullen komen met het christendom, wat het project pas écht meerwaarde geeft.”

Dolores is een dorp op de Filipijnen dat in 2013 is verwoest door tyfoon Haiyan. Tijdens deze ramp raakten families hun huis en inkomen kwijt. Een stuk zuidelijker is, met geld uit het noodhulpfonds van Woord en Daad, een nieuw Dolores gebouwd. Op hun nieuwe plek zorgen de inwoners voor het levensonderhoud van hun families. Maar de situatie van 2013 beheerst nog steeds hun leven. De inwoners dromen van een zelfstandige, ondernemende gemeenschap. Daarom zette Woord en Daad een sponsorprogramma op. Meer weten over dit project? Kijk op www.woordendaad.nl/dolores.