Recht voor z’n raap en transparant in wat hij doet, zo staat Sorie Conteh bekend in het dorp. De 55-jarige man is sinds enkele jaren dorpshoofd van de Mille 11 gemeenschap in Masongbo, Sierra Leone. Hij werkt als boer op het land. Sorie heeft een visie voor het dorp. ‘Ik wil een einde maken aan de armoede in onze gemeenschap en ik wil God dienen.’
Juni is de meest hectische maand voor Sorie en de boeren in Mille 11. De mango-oogst moet binnengehaald worden. Snelheid en zorgvuldigheid strijden om de eerste plaats in deze periode. Vanwege het rijpende fruit is snelheid geboden, maar het rijpe fruit moet ook zorgvuldig geselecteerd worden. Dit jaar startte de oogst in de eerste week van juni. ‘De rijpe mango’s kleuren geel, daardoor weten we welke mango’s we moeten oogsten,’ vertelt Sorie. Nu de oogst binnen is, heeft hij tijd om te vertellen over zijn visie voor het dorp. Ondertussen toont hij trots zijn boerderij, waar hij onder andere rijst, mango’s, cashews en palmolie verbouwt. In totaal telt zijn bedrijf een kleine 10 hectare landbouwgrond.
‘Gelukkigste tijd van het jaar’
Mango’s oogsten is zwaar, de hele dag zijn de boeren en hun gezinnen tussen de mangobomen te vinden. Soms klimmen ze in de bomen om rijpe mango’s los te snijden. ‘Dit is de gelukkigste tijd van het jaar! Tijdens de oogst is het veel makkelijker om voldoende eten voor ons gezin te hebben.’ Sorie is al twintig jaar getrouwd. Samen met zijn vrouw heeft hij acht kinderen, die intussen volwassen zijn. Ook is hij al acht keer opa geworden.
Hoewel zijn kinderen volwassen zijn, is het nog altijd druk in huis. Twee broers van Sorie, een schoonzus en haar twee kinderen, een neef en zijn gezin en zes kleinkinderen van Sorie wonen samen op de boerderij. Tijdens de oogst werkt heel de familie mee op het veld.
Sapfabriek belangrijkste klant
De mango-oogst viel dit jaar tegen, waardoor er maar twee vrachtwagenladingen geoogst konden worden. Vorig jaar werden vijf vrachtwagens gevuld met de mango’s. Het fruit wordt direct naar de fabriek van Sierra Agra vervoerd, waar de mango’s verwerkt worden tot sap en concentraat. Sierra Agra is de enige sapfabriek in Sierra Leone en vormt een belangrijke afnemer voor de boeren in Mille 11. De fabriek betaald de boeren een eerlijke prijs.
Sierra Agra heeft specifieke eisen voor de kwaliteit van de mango’s die geschikt zijn om te verwerken. Daarom worden de boeren getraind om de juiste mango’s te selecteren en te oogsten. Ook krijgen ze training in de opslag van de mango’s zodat de kwaliteit goed blijft en biologische landbouwmethoden, zodat ze minder afhankelijk zijn van chemische middelen.
— tekst loopt door onder foto —
Mango’s betalen schooluniformen
Hoewel de fabriek de belangrijkste afnemer is, verkopen de boeren een deel van de oogst aan handelaren. Daarmee verdienen ze in verhouding veel minder geld. De inkomsten uit de mango-oogst zijn een mooie aanvulling op het gezinsinkomen. Van dit geld wordt voedsel, schoolgeld, schooluniformen of lunchgeld betaald. De boeren waren afhankelijk van de rijstoogst, de extra inkomsten uit mango’s verlichten de druk op het huishoudgeld.
Visverkopen in Goodrich beach
Als kind groeide Sorie op in de straten van Mille 11. ‘Ik speelde graag Akomeno, verstoppertje, op de boerderij van mijn ouders’ vertelt hij. Het dorp had geen school, daarom moest hij elke dag 6,5 kilometer lopen naar een dorp verderop. De jonge Sorie maakt zijn school niet af. Als jongeman besluit hij naar Freetown te verhuizen. In de hoofdstad hoopt hij werk te vinden. Dat valt tegen. Sorie verhuist naar Goodrich beach, waar hij een kans ziet. Hij levert ijs aan de vissers om hun vangst te beschermen tegen bederf. De vissers betalen hem in natura, met vis. Daarmee gaat Sorie naar de plaatselijke markt, waar hij de vis verkoopt.
— tekst loopt door onder foto —
Terug naar Mille 11
Met de verkoop van vis bouwt hij een bestaan op. Hij huurt een huisje en na een aantal jaren wordt hij gekozen tot voorzitter van de gemeenschap. In die functie werkt hij met ngo’s en de overheid samen aan verschillende projecten in het gebied. Na zeven jaar besluit hij om terug te keren naar zijn geboortegrond; Mille 11. In 2006 neemt Sorie het familiebedrijf over en begint hij als boer. De gemeenschap kiest hem tot dorpsoudste.
‘Ik denk dat de mensen mij hebben gekozen als hun leider omdat ze zien hoe hard ik werk. Ook ben ik transparant in wat ik doe en recht voor z’n raap,’ beschrijft hij zijn leiderschap. ‘Ik wil een school bouwen in het dorp, zodat de kinderen naar school kunnen. We willen het onderwijs van onze kinderen verbeteren en we willen ons geen zorgen meer maken om voedsel,’ legt Sorie uit. ‘Ik wil leven in vrijheid, zonder zorgen.’ Het dorpshoofd heeft een duidelijke droom voor de volgende generatie in het dorp: ‘Ik wil de kinderen opvoeden tot leiders, niet alleen van Sierra Leone, maar van de hele wereld!’
