‘Hier sta ik dan. Ik leer over elektriciteit in woningen en ik kan dat werk zelf doen.’ Edrish Ali lijkt zelf nog een beetje verbaasd als hij dit vertelt. Met veiligheidskleding aan staat hij bij een paneel in het praktijklokaal van de vakschool van CSS in Bangladesh. Als hij begint te vertellen over zijn verleden, blijkt dat hij niet verwachtte dat hij een vaktraining zou volgen.
Edrish groeit op in Antabunia, een dorp in de delta van Bangladesh. ‘Het is een kustgebied met een ongunstig weerbeeld en negatieve klimaateffecten. De mensen hier leven, net als mijn familie, in armoede.’ De vader van Edrish werkt tijdens het seizoen op de akkers. Buiten het seizoen, als het land niet bewerkt kan worden, verdient hij de kost als dagloner.
Positiviteit
Het gezin leeft in armoede. Het was een moeilijke tijd. Edrish omschrijft zijn kinderjaren als volgt: ‘Ik groeide op in armoede en moest veel basisbehoeften missen.’ Toch is er iets dat het gezin op de been houdt: positiviteit. Dankzij de positiviteit van zijn ouders lukt het Edrisch om de middelbare school af te ronden.
Geld voor een beroepsopleiding is er niet, daarom gaat Edrish aan de slag in een bakkerij. Daarmee draagt hij bij aan het gezinsinkomen. Toch blijft hij dromen van een vakopleiding. Hij schrijft zich in voor een korte training elektrotechniek aan de vakschool van CSS.
Werk
Woord en Daad werkt samen met CSS aan goed vakonderwijs voor jongeren in Bangladesh. De vakschool staat goed aangeschreven en met een training of opleiding krijgen de jongeren zicht op een baan.‘ Het praktijklokaal is goed uitgerust met gereedschap en de docenten hebben veel kennis.’ Naast de vakkennis krijgen de jongeren ook een soft skills training.
‘Ik ben dankbaar voor deze kans. Als er geen organisatie zoals CSS was, zouden jongeren zoals ik niet de kans hebben om technische vaardigheden te leren. Na mijn training wil ik aan het werk gaan en geld te verdienen. Daarmee hoop ik een lach op het gezicht van mijn ouders te zien.’
